Trick or Treat!?

Toen we in 2007 in Florida waren, hebben we Halloween mogen meemaken.
Helemaal geweldig, want het is daar een hele happening en erg leuk om mee te maken.
Kids verkleed in hun favoriete stripheldoutfit, prinsessenjurk of gewoon als eng tiep. Mensen versieren voortuinen als kerkhof, beelden hele scènes uit een horrorfilm uit of laten je op één of andere manier schrikken als je naar hun voordeur loopt.
De kinderen gaan dan langs de deuren onder de yel 'trick of treat'. Ze geven dan als het ware de keuze tussen een plagerijtje uithalen of iets lekkers krijgen. Ze krijgen dan natuurlijk snoep. Hier in Nederland wordt ook steeds meer aandacht besteed aan Halloween. Maar….wat is eigenlijk Halloween -behalve pompoenen bij de voordeur-?

Halloween is een feestdag die vooral in Ierland, Verenigd Koninkrijk, Canada en Amerika wordt gevierd. Halloween staat voor All Hallows Eve - Allerheiligenavond, de avond voor Allerheiligen / 1 november. In de Iers-Keltische kalender begon het nieuwe jaar op 1 november, dus 31 oktober was hun oudejaarsavond. De Kelten geloofden verder dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar.

Tot zover een stukje ten algemenen nutte over Halloween.
Wij vonden het gewoon erg leuk om eens mee te maken, om niet te zeggen bijzonder. We gingen op pad met een chinees meisje en een prinses en kwamen terug met diezelfde meisjes en twee rugzakken met snoep! Wij hebben een hele leuke avond gehad, zijn ons rotgeschrokken, hebben Halloween-cake gegeten en natuurlijk een lekker glaasje gedronken.

Dus Happy Halloween!!

Holy Moly…… only two weeks to go?

Nog iets meer dan twee weken te gaan!! En we hebben het toch druk met van alles en nog wat...... ;-)
Dit stukje heeft ook tekstinhoud nodig, dus we gaan jullie er weer even mee vervelen of entertainen, wat je maar wilt (beetje voorstellingsvermogen is wel nodig). De kennismaking tussen de chauffeur en Aal is -natuurlijk- helemaal gladjes verlopen. Lekker eten, wijntje erbij en ja dan is iedereen een beetje een communicatietalent.

Er moet alleen nog even worden getest of er wel vier koffers in een Saab 9.3 passen (indien al uitgetest, resultaten welkom). Annette werd opgeschrikt door een mededeling van een collega dat er in het journaal was gezegd dat er voor een tweede koffer 50 euro diende te worden bijbetaald. Nou gelijk gecheckt op de site van onze vrienden van Martinair; niks loos. Twee koffers van elk 23 kilo. Komt helemaal goed! De aankopen voor the FPC zijn inmiddels gedaan. De aankopen die we meenemen als presentje naar Florida, wel te verstaan. De shoppinglist van hen volgt nog. Borrelnoten, coffeepads etc. We wachten af, maar ook dat gaat lukken.

Afspraken gemaakt bij de kapper, schoonheidsspecialiste en de pedicure. Je wil er natuurlijk wel een beetje leuk op staan als je in Florida gaat ronddartelen. Niet naar de pedicure in the Steets dus, maar gewoon in Leeuwarden. Nou ja gewoon: A en A gaan samen naar pedicure Lamenda, bakje thee erbij en 't is al snel weer een uitje. Je moet 't leven vieren tenslotte ('t is een feestje maar je moet zelf de slingers even ophangen).

In the mean time hebben ze in Florida inmiddels een soort van schema opgezet. Wanneer wat en hoe te kunnen gaan doen. Vaststaat dat we Thanksgiving uitgebreid gaan vieren bij John en Linda. Naar een wedstrijd van de Orlando Magics gaan we niet hebben we al besloten. Ondanks de gunstige stand van de dollar, is een kaartje erg duur en voor dat geld gaan we liever iets anders ondernemen. Wel gaat er een Aris shirtje mee naar the FPC voor Hans.

Linda is inmiddels druk aan het werk in the court of Bartow als steno-griffier. Dus………een visit aan een rechtbank en het bijwonen van een zitting ligt nu erg dichtbij. Erg leuk lijkt ons dat, dus … wie weet. Natuurlijk hebben we ook gewoon af en toe een relaxdagje. Hond uitlaten, blokje om, wat kletsen en wat lezen. Voor de dizzie-ers onder de lezers -voor Peanuts Puck- het boek wat meegaat in het vliegtuig is: 'de gevangene'van M. Oufkir en M. Fitoussi. Natuurlijk neemt Annet nog 1 of 2 andere boeken mee en Aal de breinaalden, nieuwe wolletjes en patronen in de koffer. 'We mutte ons niet ferfele nou!'

De meisjes lieten telefonisch weten al helemaal 'thrilled' te zijn. Nou dat gaat helemaal goed komen, want wij worden langzamerhand ook een beetje 'thrilled, exited' you name it.
Het kijken naar Hello&Goodbye wordt al een beetje lastig. Jammer dat er geen opnames worden gemaakt, want dat leek ons aan de ene kant wel wat. Aan de andere kant is Annet bang dat ze last van de emo's krijgt en dan met tranen op tv verschijnt en dat kunnen we niet hebben.
We gaan dus gewoon weggebracht worden door onze PD (personal driver), en we zien wel in welk gezelschap hij ons weer ophaalt (maar zo ver is het nog lang niet!).

Countdown & looking forward dinner

Time flies! Nog iets meer dan 4 weken en dan is het moment van vertrek naar 'the sunshine state' daar.
De kledingkast is hier al ingesteld op het najaar en de winter, maar de zomeritems kunnen nog niet worden verwijderd, want………..die moeten in de koffers mee. De eerste nachtvorst is over het land gegaan en de elektrieken deken kan weer op bed. Gelukkig is het dààr nog fijn weer en schijnt de zon volop!

We hebben inmiddels al weer van alles bij de kop gehad (friezisme?).
Onder anderen: het breipennendilemma….. Nou, 4 metalen priemen van plm. 40 cm het stuk krijg je echt de passagiersruimten van de Martinairkist niet in…. No way! Nu kwam onze sectorvoorzitter na zijn trip naar de Steets met een prima idee aanzetten. Zijn vrouw breit ook graag en had dat ook gedaan in het vliegtuig. Ze had zonder problemen een bamboe rondbreinaald door alle security gekregen. Dus Aal al helemaal blij en naar de breiwinkel om zoiets. Helaas, de juiste maat (pen 2 ½) was niet voorradig, maar kon wel besteld worden. Een paar dagen na de bestelling bedacht Aal zich in een helder ogenblik dat het héél moeilijk sokkenbreien is met 2 korte pennetjes met daartussen een halve meter draad. Dat worden wel hele wijde sokken dan….. En volgens het internet zijn de kleine, bamboe varianten behoorlijk prijzig. Op het gevaar van afkickverschijnselen af, hebben we toch maar besloten dat het breiwerk meereist in het bagageruim. It is net oars……dan maar wat anders bedenken voor onderweg.

Dus, beiden hetzelfde boek aangeschaft met een non-fictie verhaal, speciaal voor Aal i.v.m. de laagdrempeligheid, enne: Annet is allang blij dat zij niet hoeft leren breien (sjaal oké, maar sokken!).
Allebei hetzelfde boek? Ja allebei hetzelfde. Het boek was 'n koopje, dus budgettair verantwoord en het is een klein formaat, dus handig in de tas. Mocht het nu zo zijn dat we op de heenreis al stil vallen voor wat betreft gespreksstof -je weet het nooit- dan kunnen we mooi lezen en een soort 2leden-dizzie-club vormen. Kunnen we het boek bespreken! Ook nog leuk voor de algemene ontwikkeling.

Nu is het meer dan waarschijnlijk dat we niet aan het boek toekomen. We moeten ons eerst installeren op stoelen 3A en 3B. Mensen observeren en die observaties bespreken. Drankje doen, tax-free aanbod bekijken (ja ook nadat Annet op Schiphol al een mooie poos in de parfumerie is geweest), onszelf entertainen met de media-player (tja….. comfort class), beetje eten, beetje drinken en dan zijn we er ook al bijna.

Tot ons vertrek gaat het leven hier gewoon door. Beppe Aal is naast ’t gewone werk tussendoor wezen oppassen op een gewaterpokte en geroodvonkte kleinzoon Vince en nu is kleindochter Dyonn het volgende waterpokken slachtoffer. Gelukkig gaat het weer de goeie kant op.
Dan is er nog een soort van nesteldrang die wat rondvaart. Het begon met de oprit bij het huis van Aal, er moesten na een nieuw betegelde oprit ook bloembakken komen en die moesten ook gevuld. Bij Annet moeten er opeens (kleine) klusjes in huis worden gedaan. Het toilet (lees: 'de kleine galerie', inclusief nieuwe schilderijtjes) is gerestyled. Gelukkig een handige vader en een McKamson die op bestelling shopt bij de Ikea (wel even een briefje mee).
Het kan niet anders zijn dan dat het voor vertrek in Ljouwert en Boarn spik en span is. Dat er niet wordt gedacht dat we niet weer terug komen!!

Maandag 19 oktober a.s. is het nog precies 4 weken tot vertrek. Bij bepaalde momenten moet je gewoon even stilstaan, dus Annet duikt de keuken in en Aal komt eten. Het wordt een soort van Looking-Forward-dinner. Ergens in april heeft Aal nog maar heel vluchtig kennisgemaakt met de chauffeur die ons gaat brengen en halen naar Schiphol, dus ook de chauffeur gaat aanschuiven bij het LF-dinner. Of dat nu goed of minder goed gaat, gechauffeurd zal er worden.

Dan de financiel-side-of-the-vacation. Inmiddels is de DSB bank zo goed als omgevallen. In Amerika is het ook schering en inslag dat de kleinere banken het niet redden. Toch zorgt de dollarkoers voor kleine euro- c.q. dollartekens in onze oogjes. Volgens de berekentabel op dit blog zou de dollar (opgetekend donderdag 15-10-2009) op 1.495 staan! Ja dat is toch wel erg fijn voor ons budget als dat zo blijft. Het liefst zien we de koers tussen 16 november en 4 december op 1.50, dat rekent zo lekker. En voor de thuisblijvers kan dat natuurlijk ook het nodige opleveren. Aal is inmiddels de trotse bezitter van een spliksplinternagelnije creditcard, dus ze kan helemaal los!

To be continued!

A whole lot of ….voorbereidingen!

Misschien hadden sommigen van jullie het al gelezen, maar onze hosts in Florida, the FPC, heeft gereageerd op onze blog. Zij zijn zich al grondig op onze komst aan het voorbereiden. Zo grondig dat er zelfs een andere auto is aangeschaft. Een koningsblauwe, het kenteken begint nog niet met AA, maar 't scheelt niet alles!!

Hieronder het verhaal, met –ja we konden het niet laten- een paar (kritische) kanttekeningen van onze kant (Hans had het kunnen weten).

Hans Pasma zei:

Hi there folks!
The head honcho of the FPC (Florida Pasma Clan) (onthoud deze term mensen) here! De voorbereidingen zijn hier in Davenport al in volle gang.
Om ons hoog geëerd bezoek van het Heitelan in style te kunnen ontvangen op het Orlando International Airport, hebben we dit afgelopen weekend een splinter nagel nije bolide gekocht. De kleur, een passend Koninklijk blauw (Royal Blue)...(jammer van dat kenteken, geen AA maar dan maar een vlaggetje aan de antenne). De kofferbak is ruim en biedt plaats aan een menig pak drop, koffie pads, borrel nootjes, gesealde droge worst enz. Mochten er ook nog koffers voor de dames zelf mee komen, kunnen we altijd nog een volgauto regelen (er is daar ook van wel een soort rent a boedelbak verhuur bedrijf, toch?). Daar onze Chef John op Thanks Giving al andere verplichtingen heeft, hebben we hem maar voor het voorafgaande weekend gecontracteerd voor een traditioneel Thanks Giving Dinner. Bestaande uit o.a. Kalkoen natuurlijk, cranberry sauce (tegen een blaasontsteking ook prima), stuffing, pumpkin pie en pecan pie. Het maal mag dan traditioneel zijn, de setting is wat minder traditioneel. Hier in Florida moeten we het doen met een terras aan het verwarmde zwembad met jacuzzi in de met palmbomen en bananen bomen omgeven achtertuin... (wij zeggen: 'iemand moet het doen’). Hopelijk kunnen de tropische cocktails ons er doorheen slepen maar het blijft behelpen... (we nemen genoeg paracetamol mee). Wij zien er naar uit het A&A Team te ontvangen en we rekenen erop dat ze wederom een good time zullen hebben.

Hans, Tanja, Sarah en Kayla.

Jullie zien het –en nu eens uit betrouwbare bron- ‘je kan ons er wel bij hebben’. Mooi dat ze aan de andere kant van de oceaan ook aan het voorbereiden zijn.

Hier doen we het nog rustig aan. Annet heeft inmiddels een APK ondergaan en er zijn geen redenen om haar de toegang tot de Steets te weigeren, helemaal healthy. En….'t immigratieformulier is ook ingevuld, dus er is niet veel wat ons nog kan tegenhouden.

Annet is begonnen in een andere functie, in jawel…….de strafsector. A en A zijn nu dus nog ‘echtere’ collega’s. Gelukkig zitten we niet op één en hetzelfde kantoor. Zou voor de andere collega’s misschien wel 's wat druk aan 't hoofd kunnen zijn! Ja, is er dan nog wel genoeg gesprekstof die tijd in Florida horen we enkelen denken. Yes, we have!! Zit er maar niet over in mensen, wij zien (bijna) overal weer een leuk verhaal in en hebben 't daar dan ook uitgebreid over. En nee…. we gaan 't daar niet over 't werk hebben! Daar hebben we nog jaren de tijd voor.

Dan nog het dilemma: ‘what about de breineedles van Aal?’. Op dat gebied zijn wat ontwikkelingen in de breibranche gaande en een oplossing lijkt nabij, maar daarover later meer. Eerst zondag 4 oktober a.s. Sytze z'n 56ste verjaardag vieren en daarna kan de zomerkleding de koffer wel alvast in, gezien de weersvoorspellingen.......