De kledingkast is hier al ingesteld op het najaar en de winter, maar de zomeritems kunnen nog niet worden verwijderd, want………..die moeten in de koffers mee. De eerste nachtvorst is over het land gegaan en de elektrieken deken kan weer op bed. Gelukkig is het dààr nog fijn weer en schijnt de zon volop!
We hebben inmiddels al weer van alles bij de kop gehad (friezisme?).
Onder anderen: het breipennendilemma….. Nou, 4 metalen priemen van plm. 40 cm het stuk krijg je echt de passagiersruimten van de Martinairkist niet in…. No way! Nu kwam onze sectorvoorzitter na zijn trip naar de Steets met een prima idee aanzetten. Zijn vrouw breit ook

Dus, beiden hetzelfde boek aangeschaft met een non-fictie verhaal, speciaal voor Aal i.v.m. de laagdrempeligheid, enne: Annet is allang blij dat zij niet hoeft leren breien (sjaal oké, maar sokken!).
Allebei hetzelfde boek? Ja allebei hetzelfde. Het boek was 'n koopje, dus budgettair verantwoord en het is een klein formaat, dus handig in de tas. Mocht het nu zo zijn dat we op de heenreis al stil vallen voor wat betreft gespreksstof -je weet het nooit- dan kunnen we mooi lezen en een soort 2leden-dizzie-club vormen. Kunnen we het boek bespreken! Ook nog leuk voor de algemene ontwikkeling.
Nu is het meer dan waarschijnlijk dat we niet aan het boek toekomen. We moeten ons eerst installeren op stoelen 3A en 3B. Mensen observeren en die observaties bespreken. Drankje doen, tax-free aanbod bekijken (ja ook nadat Annet op Schiphol al een mooie poos in de parfumerie is geweest), onszelf entertainen met de media-player (tja….. comfort class), beetje eten, beetje drinken en dan zijn we er ook al bijna.
Tot ons vertrek gaat het leven hier gewoon door. Beppe Aal is naast ’t gewone werk tussendoor wezen oppassen op een gewaterpokte en geroodvonkte kleinzoon Vince en nu is kleindochter Dyonn het volgende waterpokken slachtoffer. Gelukkig gaat het weer de goeie kant op.
Dan is er nog een soort van nesteldrang die wat rondvaart. Het begon met de oprit bij het huis van Aal, er moesten na een nieuw betegelde oprit ook bloembakken komen en die moesten ook gevuld. Bij Annet moeten er opeens (kleine) klusjes in huis worden gedaan. Het toilet (lees: 'de kleine galerie', inclusief nieuwe schilderijtjes) is gerestyled. Gelukkig een handige vader en een McKamson die op bestelling shopt bij de Ikea (wel even een briefje mee).
Het kan niet anders zijn dan dat het voor vertrek in Ljouwert en Boarn spik en span is. Dat er niet wordt gedacht dat we niet weer terug komen!!
Maandag 19 oktober a.s. is het nog precies 4 weken tot vertrek. Bij bepaalde momenten moet je gewoon even stilstaan, dus Annet duikt de keuken in en Aal komt eten. Het wordt een soort van Looking-Forward-dinner. Ergens in april heeft Aal nog maar heel vluchtig kennisgemaakt met de chauffeur die ons gaat brengen en halen naar Schiphol, dus ook de chauffeur gaat aanschuiven bij het LF-dinner. Of dat nu goed of minder goed gaat, gechauffeurd zal er worden.
Dan de financiel-side-of-the-vacation. Inmiddels is de DSB bank zo goed als omgevallen. In Amerika is het ook schering en inslag dat de kleinere banken het niet redden. Toch zorgt de dollarkoers voor kleine euro- c.q. dollartekens in onze oogjes. Volgens de berekentabel op dit blog zou de dollar (opgetekend donderdag 15-10-2009) op 1.495 staan! Ja dat is toch wel erg fijn voor ons budget als dat zo blijft. Het liefst zien we de koers tussen 16 november en 4 december op 1.50, dat rekent zo lekker. En voor de thuisblijvers kan dat natuurlijk ook het nodige opleveren. Aal is inmiddels de trotse bezitter van een spliksplinternagelnije creditcard, dus ze kan helemaal los!
En alweer is het maandag en nu nog maar DRIE weken tot de great trip to the steets!!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat het diner, incl. chauffeur, een beetje soepel - en lekker - is verlopen. Gelukkig moet Aal noodgedwongen lezen.
Ik kan en wil ik niet breien, zelfs geen das, dus ik ben blij dat Annet ook niet tot deze tot kunst verheven bezigheid wordt gedwongen. Eenmaal heb ik een das geprobeerd: ik startte met een steek of 40 en na een pen of 15 had ik opeens 52 steken.
Minder is gewoon steken van de pen afschuiven, in mijn beleving.
De grote vraag bij de lezer (althans bij mij) blijft: welk boek nemen die meiden nu mee naar de steets?