Nu met filmpjes! (op kantoor helaas niet te bekijken:))

Okay, maandag stond de "Osborne spectacle of dancing lights" in Hollywood Studios op het programma. Normaal gesproken zouden we daar geen entree voor betalen, maar dat hoefde ook niet, dus wij wilden die lichtjes wel zien. Heel gek maar als je voor een tweede keer in het park komt, herken je niet alleen dingen, maar je bent ook minder onder de indruk (niet best!).

Voor lichtjes moet je wachten tot het donker is, dus de tijd moest om. Op naar 'Belle en het beest' en 'American Idol, the experience'. In het park kun je op bepaalde dagen auditie doen en een plaats veroveren in deze Idols show. Tot in details wordt de show hier nagedaan. Als publiek kun je stemmen en de winnaars gaan door naar de finale aan het einde van de dag in de show om 19.00 uur. Leuk om mee te maken en je staat ervan versteld wat mensen dan toch kunnen. Van Aretha Franklin's 'Natural Woman' tot een country zanger zijn ' I like it, I love it, I want some more of it'.

The Osborne spectacle of lights is vernoemd naar een familie, die ergens in Amerika altijd hun hele huis en toebehoren versierden met lichtjes tot een zeker niveau van kitch.

In de Hollywood Studios (het vroegere MGM) beginnen ze in augustus al met het versieren van een klein deel van het park tot het lichtspektakel. Tot half november zijn ze daar dan met een vijftig mensen dagelijks mee bezig. Je weet echt niet wat je ziet. Je loopt een bepaalde route; dan gaan alle lichten uit en wordt alles langzamerhand op muziek verlicht. Je weet niet waar je moet kijken. Ongelooflijk, sommigen noemen het 'unf.... believeble'. Ja en Disney zou Disney niet zijn als het ook niet ging nep-sneeuwen! De moeite meer dan waard. Je loopt langs kartonnen huizen, waar je toch naar binnen kunt kijken en lichtjes ziet brangen. Het lijkt zo echt.

Je zou niet zeggen dat 't in Amerika ook crisis tijd is, want je vraagt je af wie de rekening betaalt van alle energie van die lichtjes. Ondertussen doen ze niets anders dan je wijzen op het milieu en hoe belangrijk dat wel niet is. Maar goed, we zijn toeristen en we genieten er fijn van!

Dinsdag alle dames (groot en klein) in de Honda en naar Seaworld. Na thansksgiving willen A&A nog een keer om Seaworld in kerstsfeer te bekijken. Nu dus nog in de 'normale' sfeer.

Allemaal wilden we graag eerst de Shamushow zien. En...hielden A&A het twee jaar geleden niet droog, nu wel. De show was weer supermooi. Die Amerikanen moet je nageven dat ze weten hoe ze een show moeten maken. Vervolgens naar de Pet-show. Een show met allerlei huisdieren die uit asiels afkomstig zijn. Ze worden geadopteerd en doen nu een show. Waarschijnlijk voor kinderen, maar toch ook echt leuk voor oudere dames. Daarna nog snel 'The blue horizons', de dolfijnenshow meepakken. Ook weer erg mooi. Van de vorige keer herinnerden we ons nog wel dingen, maar toch waren er nu ook weer hele andere dingen.

De lucht begon te betrekken en we kregen het idee, dat we het wel eens niet droog zouden kunnen houden. En toen we richting uitgang liepen, met een tussenstop om de stingrays te aaien, begon het inderdaad te miezeren. Het bleef niet bij miezeren, binnen no-time hoosde het en onweerde en bliksemde het. Niet zo'n probleem denk je dan, dat zijn we als Nederlanders wel gewend. Alleen was het nu echt alsof er regendruppels als dubbeltjes uit de lucht vielen. Valt ook nog wel mee denk je dan. Ja....tot je ontdekt dat je niet meer precies weet in welke rij de auto staat. Stel je voor: een gigantisch parkeerterrein, het hoost, ontweert en is donker!

Tante Aal ontfermde zich over de kinderen, die lichtelijk in paniek dreigden te raken. Annet en Tanja op zoek naar de auto. Afstandbediening deed het niet door de regen. Ondertussen was tante Aal de meiden aan het entertainen. Dat was wel nodig, want Kayla (drama queen in opleiding) zei al 'we're all gonna die here'. Waar zijn de parkeerwachten, als je ze nodig hebt? Na ruim een kwartier tot de enkels in het water te hebben rond gelopen als twee kippen zonder kop toch de auto gevonden. Pfffff. Ja en daar staan je dan, tot op het bot natgeregend en je moet nog in de auto (spliksplinternagelnij en heit syn trots) en het water drupt je uit de kleren. Dus....kleren uit en in de auto. Na een paar minuten rijden bleek dat er verderop geen drup was gevallen. Nog mooi dat we hier geen kunde hebben, want ja hoe leg je dan uit dat je in je ondergoed in de auto zit? Al met al mooi sneu. Bij alle shows zoek je een plaats waarbij je niet in de soakzone zit, loop je naar de auto en ben je alsnog kletsnat. Gelukkig kun je erom lachen. Thuis onder de douche en droge kleren aan. Picture this in 4d (3d is hier alweer overjarig).

's Avonds nog tot 02.00 uur gezellig zitten bomen met mr Pasma. Ja en dan is er alweer een dag voorbij!

Noot van de technisch medewerker: Dat er boven dit stukje 'maandag' staat, komt omdat we toen al een beginnetje hadden gemaakt. Het was dus niet aan je aandacht ontsnapt!