Home Sweet Home

Inmiddels zijn we alweer bijna drie weken in het 'gewone leven' beland en pakken de draad van alledag weer op. Liepen we drie weken geleden nog in een nagebouwd poollandschap tussen kunststof ijsbergen in Sea World, nu lopen we door echte sneeuw te banjeren en vriest het echt.
Toch zijn we Florida nog lang niet vergeten; en waarschijnlijk blijft 't in ons geheugen gegrift.

De laatste dag hebben we geen rondje golf meer gedaan. Daar was het te warm voor. Hans moest nog wat dingetjes regelen, dus wij weer mee. Nog naar een superfijne boekwinkel geweest.
De 'one million books store'. Een superwinkel als je van boeken houdt!! Overal waar je kijkt boeken, op een erg grote oppervlakte. Her en der zitjes waar je alvast even door een boek kan zitten bladeren. Helemaal fijn. Als er zo'n winkel in Leeuwarden komt wil Annet daar wel aan de slag! Thuis nog lekker even zitten kletsen met Hans en Tanja en toen was het ook al snel tijd om naar het vliegveld.

Omdat we mooi vroeg op het vliegveld waren, daar ook nog rustig even gezeten en vooral ook om ons heen gekeken. Puur amusement zoiets! Zet ons maar ergens neer waar veel mensen lopen en we vermaken ons wel. Annet nog een 'O magazine' (Oprah Winfreys glossy) gekocht om lekker in om te neuzen. Nog een laatste poging gedaan om onze missie 'koop een horloge' te laten slagen. Helaas, het zat er niet in (inmiddels is Annet in Leeuwarden geslaagd; Aal is nog zoekende)!

Al rondkijkende en lopende, dacht Annet opeens te hallucineren! Want….. ze dacht dat ze kleine Yoerie zag lopen met zijn Nijntje koffertje! (U weet wel; dat leuke, blauwogige, blonde jochie dat Annet haar hart stal tijdens de heenreis) Dat zou ze wel verkeerd hebben gezien, inmiddels was Sint inmiddels al in Nederland en dat zou zo'n kereltje niet willen missen, toch? Teveel zon gehad die Bons, dacht Aal. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn (stel dat het langdurige schade zou hebben opgeleverd). In de wachtruimte bij de gate van Martinair lag Yoeri op de grond met zijn vliegtuigjes en z'n nieuwe treintje te spelen. Geen hallucinaties dus, maar het was echt zo. Toch grappig, zo heb je er het in je laatste blog over en zo zit ie weer bij je in het vliegtuig naar huis. Van de Sint had Yoerie dus niet veel meegekregen en hij wilde er ook niet veel van weten.

Tot onze grote spijt bleek dat er twee vluchten waren samengevoegd. Omdat de vluchten van Martinair en Air United beiden maar half vol zaten, was er besloten deze in één vliegtuig te gaan samenvoegen. Jammer!!!! Nu was het vliegtuig helemaal vol en dus geen luxe als: een beetje extra ruimte om te gaan slapen. Gelukkig toch nog wat kunnen slapen, waardoor de tijd sneller ging. We wilden nu toch allebei wel heel graag naar huis; en 't liefst een beetje snel graag!

Gelukkig stonden de 'mannen' op Schiphol op ons te wachten, samen met Ingrid (weer was die Joris van Hello&Goodbye er niet). Onze mannen zijn niet echte romantische zielen, dus geen bloemen van hen (ze zijn wel hééél lief), maar Marijke had Ingrid bloemen meegegeven, dus we hadden een heel lief bosje rozen als 'welkom thuis' kadootje!
Na veel geknuffel en gekus in de auto op weg naar 'home sweet home'. In de auto bijpraten en thuis een lekker kopje koffie, echt brood en een kopje soep. Heerlijk allemaal.

Helaas bleef het niet allemaal heerlijk. Aal had veel last van de bronchiën en lag een week lang in bed te hoesten en meer van die ellende. Niet echt fijn dus!! Je verlangt wel naar je eigen (gevulde) bedje, maar dit was iets te veel van het goede. Net als je dan denkt dat je vrij van een jetlag bent en alles weer zijn gangetje blijkt te gaan, valt er een pak sneeuw en is het hele land ontregeld. Ja……'never a dull moment' zeggen wij dan.

Het is fijn om weer thuis te zijn. De leuke, mooie en hilarische momenten blijven. Af en toe komt er een moment bij één van ons binnenflitsen; 'weet je nog' of er vliegt een opmerking of uitdrukking langs. Helemaal leuk.

Vanavond gaan we op de bank voor de film 'Polar Express' zitten. Natuurlijk weten wij ook heus wel dat dat een kinderfilm is, maar wat maakt het uit. Nu gaan we 'm zien met dikke sokken aan op de bank en toen liepen we op de slippertjes in de zon. Leuk idee, vinden wij!

Inmiddels hebben we wel besloten dat het toch wel erg leuk is om er een traditie van te maken om eens in de twee jaar, samen een reis of reisje te maken. Lijkt ons een goede traditie. Spanje in 2011 lijkt ons wel wat. Beetje cultuur, beetje lui, lekker eten (!!!!!!) en mooi weer (wellicht wordt dat een voorwaarde). We tuigen dan gelijk niet weer een blog op, maar ook dat weet je met ons nooit.

Dus ……. Be prepared!

Liefs en groeten van A en A!

Time flies when you'r having fun (in the sun)

Daar zijn we weer en nog even. Vandaag is de vertrekdag, koffers pakken en opruimen. Ruimte over in de koffers nu de halve AH en Aldi bij de FPC achterblijven.

Dinsdag zijn we met Hans en Tanja de 'normale' boodschappen wezen doen, bij -natuurlijk- de Aldi. Eerst nog naar JC Penny om Hans aan te wijzen wat Tanja voor haar verjaardag wil hebben. Mannen moet dat -kennelijk- goed worden uitgelegd.

We zijn gaan lunchen bij Sonny's. Sonny's is echt een eettent die wat meer uit het toeristische gebied ligt. Een zg. BBQ restaurant, met als specialiteit baby-back-ribs (heeeeel fijn). Hier eten veel 'locals' en er hangt ook een typisch Amerikaanse sfeer. Het eten is er goed, de glazen drinken zijn als bloemenvazen en het kost weinig. Leuk om in zo'n tent te eten en de sfeer te proeven. Wel vinden we het nog steeds lastig om eraan te wennen dat je overal nog tipgeld moet geven. Iets wat we in Nederland toch niet echt gewend zijn. Moesten we toch nog snel, want nog niet bij de Aldi geweest en we moesten weer op tijd thuis zijn voor de kids. Snel langs de rekken, de kassa en naar huis.

Halverwege schrikt Aal zich opeens helemaal kapot. Waar is haar fototoestel?? Tas op de kop en helemaal in de stress!! Hans en Tanja bleven rustig. Annet had toevallig een visitekaartje van Sonny's meegenomen met daarop het telefoonnummer. Thuis als eerste gebeld en gelukkig -na lang zoeken- bleek het toestel onder de tafel op de grond te zijn beland. Je moet er niet aan denken als het weg zou zijn geweet. Niet om de geldelijke waarde, maar alle foto's en filmpjes die er opstaan. Nadat de kinderen hun huiswerk hadden gemaakt, dus weer op weg naar Sonny's om het toestel op te halen. Aal helemaal -happy-de-peppy' en opgelucht.

Woensdag was de dag waarop met Linda op stap gingen. Voor de verandering moesten we dus 'vroeg' op staan. Om 9 uur meldde Linda zich, bakje koffie en op weg naar Animal Kingdom.

Aal was hier in 2004 geweest, Annet nog nooit en natuurlijk was het voor Linda bekend terrein.

Alweer een mooi park. Disney is toch wel een enorme kei in het maken van illusies. In de verschillende onderdelen van het park krijg je het idee alsof je echt in Afrika of India in een dorpje staat. We zijn op 'safari' geweest, de 3d film 'Luizenleven' gezien, en...de Lion King. Niet echt natuurlijk, maar super professioneel. Erg mooi en vooral een swingend geheel om te zien, opgevoerd in een soort van heel grote circustent. Super! Als afsluiting de parade gezien die door het park voerde, met alle disney-karakters.

Thuis bij Linda een lekker bakje Senseo gedronken, wat bijgekomen en gekletst en toen nog uit eten gegaan. Gegeten in Olive Garden, een restaurant wat onderdeel uitmaakt van een keten Italiaanse restaurants. Onder die keten vallen ook de Red Lobster restaurants, waar Hans werkt. Erg lekker gegeten!(Toch had Aal het al voor de derde keer op rij voor het slapengaan over het feit dat ze erg veel trek heeft in boerenkool met worst). Thuis nog even met John gekletst en gewacht tot Hans klaar was met werken en ons weer ophaalde.

Het heeft 's nachts flink geregend en geonweerd. Bijna Nederlands, misschien om de overgang voor ons wat eenvoudiger te maken? De temperatuur is nog goed maar het is een erg vochtige warmte (en daar zijn we niet erg van gecharmeerd). Ons laatste nachtje aan de Glenwood Blvd geslapen en nu de koffers dus ingepakt.

De meiden vanochtend geknuffeld en uitgezwaaid naar school. Voor hen eerst ook wel weer gek om vanavond thuis te komen en tante Aal en Annet zijn weg. Om 8 uur vanochtend al met Hil (zus van Aal en Hans) gesproken via Skype, puur toevallig hoorden we de telefoon. Nu lekkere douche gepakt, blog bijwerken, bakje doen en kijken wat er nog op ons pad komt vandaag. Het weer is niet bijzonder zonnig. Planning was om een rondje golf te doen, maar vraag is of we dat gaan doen, eigenlijk zijn we wel moe ook.

We vliegen om kwart voor 8 vanavond. We moeten 3 uren tevoren aanwezig zijn en Hans brengt ons vroeg zodat hij op tijd zijn werk kan gaan doen. Immers hier vrij nemen betekent ook geen inkomen.

Het zit er dus al weer op! De tijd is voorbij gevlogen!!

Hoe fijn we het hier ook hebben en hebben gehad, toch vinden we het ook wel lekker om weer naar huis. Ook fijn een gehaktbal, aardappeltje, eigen bedje (met inhoud) enz. Eenmaal weer thuis doen we nog een verhaal, want ja weet natuurlijk maar nooi wat we op de terugreis nog meemaken. Yoeri zal inmiddels wel weer thuis zijn met zijn ouders, op tijd om Sinterklaas te gaan vieren, maar wie weet wat voor leuke mensen we nog treffen.

Awesom.......

Just a weekend in Florida

Zaterdag was de Honda tot onze beschikking! Ja en dan grijpen we onze kans natuurlijk. Aan het einde van de middag stond een bezoekje aan Old Town in Orlando gepland, maar tot die tijd konden wij op pad. Aal had bij Michaels (een heel fijne grote frobelwinkel) een mooi boek gezien over sokken breien. Na wikken en wegen toch besloten dat ze dat ging kopen, dus we hadden een 'mission'.

Bij die ene winkel bleef het natuurlijk niet. De grote sportwinkel Dick's konden we (weer) niet weerstaan en er was opruiming dus.......... Daarna nog heerlijk op een terras in de zon gezeten en toen was 't ook al weer tijd om naar Glenwood Blvd te vertrekken. Hans was intussen druk geweest met versieren van de tuin en het huis. Het lijkt hier wel de nationale hobby om je huis helemaal in de spotlights te zetten. Maar wel erg gezellig als je 's avonds op de patio zit. Rond vijf uur op naar Old Town. Je denkt bij de naam aan een leuk pittoresk centrum, maar dat is 't dus helemaal niet. Het lijkt vooral een grote kermis, met allerlei attracties.

Doel was de oldtimershow. De moeite waard om te bekijken. Erg mooie oude modellen, maar ook vreemde gepimpte oldtimers. Dan het oude centrum zelf.... Nagebouwd natuurlijk (this is America). Na de winkeltjes in de toeristische plaatsen in Turkije en Spanje denk je wel dat je alles hebt gezien, maar werkelijk wat hier niet voor meest vreemde winkeltjes waren (troelie woelie- of rauschtenten noemen we dat ook wel). Alleen al het mensen kijken, zittend op een bankje is al geweldig tijdverdrijf!! O.L.H. heeft vreemde kostgangers, en dan vooral hier in Florida. Wel weer een heel leuke ervaring.

's Avonds kwamen oude buren van de Pasmas borrelen, Jake en Bree. Van orgine komen zij uit Texas, maar waren hier ooit eens op vakantie en dachten :' t is hier zo relaxed, daar moeten we naar toe. Sinds vijf jaar wonen ze nu met twee kinderen in Florida. Erg gezellige mensen. Jake speelt gitaar en had die dan ook meegenomen. Hij liedjes spelen, wij raden naar welke liedje het was en meezingen (mooi dat ze vrijstaand wonen). Een leuke avond gehad en alweer een dag voorbijgevlogen! Gelukkig lagen we niet al te laat op bed want zondag was Sea World dag!

Zondag dus niet al te laat uit de veren, ontbijten en tegen elf uur op pad met de Honda (die gaan we nog missen). Kayla hoorde dat we naar Sea World gingen. Ze had met de hoosbui van vorige week (na het bezoek aan Sea World) nog in gedachten een goede tip: 'maybe you guys should take an umbrella with you'! Ja, je kunt haar er wel bij hebben.! Er waren meer mensen met hetzelfde plan bleek, maar eenmaal in het park merk je van die mensenmassa niets meer.

Deze keer waren we als A&A op pad en dus hadden we de tijd. Rustig bekeken wat we wilden zien onder het genot van een lekker bakje koffie.

Besloten dat we eerst naar de Dolphin Cove gingen om de dolfijnen te gaan voeren. Toch weer een heel bijzonder iets. Het zijn toch wel heel bijzondere en mooie beesten.

De show die we vervolgens wilden doen niet gehaald, omdat we iets te fijn op een terras aan het water zaten. Later ontdekten we dat de show ook nog op andere tijden werd opgevoerd en hebben we die nog meergemaakt. Een beetje een show die aandoet als Cirque du Soleil.

Van daaruit op naar de Polar Expres. Annet had er nog nooit van gehoord maar het is een Kerstfilm. In de show wordt het verhaal kort verteld. Je neemt plaats in de trein en beleeft vervolgens de reis, met alle pieken, dalen en bochten, alsof je zelf in de trein zit. Als je uit de trein stapt is 't vervolgens alsof je de Noordpool opstapt met halfhoge wanden van echt ijs!. Je stapt als 't ware in een half vergaan schip wat is gestrand op de Noordpool. Je loopt door het binnenste van het schip en als je uit de ramen kijkt, zie je o.a. ijsberen en beluga's in grote bassins.

Dan zou je nog bijna vergeten te melden dat Santa Claus er staat met zijn slee en elfen en dat je met hem op de foto kan. U raadt het al: dat hebben we niet gedaan.

Na de Polar Expres gingen we naar de Shamu show in het teken van Kerst; de show genaamd 'Miracles'. Thema was dat als je ergens echt in gelooft er wonderen kunnen gebeuren. Supershow met om warm te draaien kerstliedjes-karaoke voor een paar honderd mensen. De sfeer zit er dan al wel in. Vervolgens een optreden van een saxofonist. Toen was het de beurt aan Shamu met zijn show. Afsluiting was een optreden van een soort van Aretha Franklin met een gospelkoor, die het nummer 'Believe in miracles' zongen.

En ja.... u snapt het wel, we hielden het niet droog. Werkelijk schitterend. Je kunt van Amerikanen zeggen wat je wilt, maar het zijn toch keien in het maken van shows! (zie filmpje hierboven!)

Als afsluiting van de dag nog 'Winter Wonderland' meegepikt. Een soort van kleine Holiday on Ice show op een ijsbaan aan de rand van het meer in het park. Ja we zeiden het al over die Amerikanen; ze weten wat show is en deze eindigde met een groots vuurwerk! Dan moet je het park echt uit. Vol van alles van we hadden gezien en beleefd weer op weg naar huis. Gelukkig regende het deze keer niet en hadden we 'onze' Honda al snel gevonden. We waren tegen half elf weer op de plaats van bestemming. Te moe voor een rondje door de community met hond Yaya, dus dat maar met de auto gedaan. Mooie combinatie van 'dumpster diving' met verlichte huizen bekijken. 'Dumpster diving' is kijken of er nog wat tussen het afval zit wat dan langs de weg staat. Van de Pasmas begrepen we dat er soms mooie dingen tussen zitten. Maar ja, beperkte ruimte en er zat niets bij. Nog maar vier dagen en dan is dit alles al weer voorbij!

Maandag dus naar de Florida Mall, want er moest voor de thuisblijvers nog iets worden gekocht! Voor het ontdekken van de winkels is altijd wel een excuus te bedenken.

De Florida Mall is een gigangisch groots overdekt gebouw met daarin winkels als JC Penny, Macy's en Saks 5th Avenue. Met gemak een paar uur doorgebracht, en dan hebben we nog maar 1 verdieping gehad. Op tijd weer thuis om de meiden over te nemen van Hans, die naar zijn werk moest. Heerlijk op de patio geluierd en misschien zelfs wel een heel klein knippertje gedaan.

Het rondje met Yaya (de hond) brengt iedere avond wat nieuws. Inmiddels zijn er dan ook een genomineerden voor het meest 'tacky' (kitsch) verlichte huis en 't meest mooie (voor zover dat hier kan). We houden u op de hoogte!

Shopping, thanksgiving en shopping

Woensdag was 't niet bepaald geweldig weer. Het deed zelfs een beetje Nederlands aan; ja en dat betekent regen en minder warm. Ja en wat ga je op zo'n dag dan doen? Iets waarbij je niet door de regen hoeft te lopen, dus ....shoppen.

De meiden wilden de kerstboom opzetten en versieren, dus kon dat mooi samen met Hans en konden wij de Honda mee. Inmiddels voelt dat al een beetje als 'onze' Honda. Dus wij onderweg naar de Walmart. We waren amper de wijk uit of de tank bleek bijna leeg. Wij weer terug, ja want hoe werkt de tankerij hier. Uitleg van Hans en weer op pad. Het nadeel van de stripmalls langs de wegen hier is, dat alles ontzettend veel op elkaar lijkt. Maar toch een pomp gevonden, en een erg aardige Engelse pompbediende die zelfs wist waar Heerenveen lag. Ja 't is misschien in Leeuwarden niet de meest geliefde plaats, maar dan hebben de mensen wel een idee waar we ongeveer vandaan komen.

Nadat de Engelsman ons leuk had geholpen weer op pad. In de Walmart werden we opgewacht door een aantal pensionado's die toch nog werken en je een speciaal plastic zakje overhandigen waar je natte paraplu in kan. Service, of service? Misschien heel gek maar wij kunnen dus wel een paar uren doorbrengen in zo'n grote supermarkt. Het is eigenlijk een soort van overdekt winkelcentrumpje. Je komt ogen tekort. Een assortiment waar je helemaal raar van wordt en dan hebben we deze keer niet eens de eterij allemaal bekeken. Rond lunchtijd de eerste boodschappen afgerekend en naar de auto gebracht. Broodje gehad en toen nog een laatse rondje.

Bepakt en bezakt weer op weg naar huis, want Hans moest op tijd weer aan 't werk. We hadden beloofd te koken en ja belofte maakt schuld, dus aan de kokerij. Sarah was de assistente in de keuken en dat ging goed. Natuurlijk smaakt het anders dan thuis maar de spinaziesaus bij de pasta was goed gelukt en 't was lekker. De volgende dag moesten we niet te veel gaan leten, want we gingen naar het thanksgiving dinner van dr. Scot en zijn vrouw Melanie.

Op Thanksgivingday lekker uitgeslapen en omgerommeld en rond 5 uur vertrokken naar dr. Scott. Dr. Scott is wat ze hier noemen een echte 'redneck', een echte Floridiaan van het platteland, die vlees bereidt met een zg. smoker. In de smoker waren een kalkon en een halve ham gerookt.

Er waren nog twee stellen uitgenodigd. Een Engels echtpaar wat een zomerhuis heeft hier in Clermont en een bevriend echtpaar. Interessant om met mensen uit weer een ander land te praten. Het Thanksgiving diner was een soort van buffet. Heerlijk en overvloedig eten en een erg gezellige sfeer. Een erg leuke avond dus in een erg leuk gezelschap!

De dag na Thanksgiving is 'black Friday'. Mensen liggen dan al vanaf middernacht voor de deuren van de winkels om de eersten te zijn om de zg. 'doorbusters' te kunnen kopen met grote kortingen. Rond 4 uur 's nachts gaan alle winkels open en schijnt het een gekkenhuis te zijn. Geloof het of niet, maar onze nachtrust is ons heel wat waard, dus wij waren er niet bij!

Wel geprobeerd om naar Ikea te gaan, maar ook dat bleek vooraf een soort van kansloze actie. Bij alle malls in de omgeving is niet te wezen, grote files. Dus... naar een golfstore gegaan, waar niet een mens in de winkel was. Heel fijn, kon Annet zich in alle rust vergapen aan al het moois. Daarna naar Sam's Club voor Hans om een nieuwe mobiel te kopen. Hans en Tanja zijn een bijzonder paar. Zij zijn nl. de enigen in de staat Florida die geen gsm hebben. Na veel marktonderzoek is Hans geslaagd. We zijn heel benieuwd hoe het gebruik hem zal vergaan.

Thuis lekker omgelummeld en rondje met de hond gewandeld. De mensen in de buurt zijn druk met versierselen op en om het huis aan te brengen. Zoveel kitch zie je niet vaak bij elkaar!!!

's Avonds is 't straks een leuk uitje met hond Yaya. Internet gecheckt en tot groot verdriet bleek Cambuur de periodetitel te zijn misgelopen! Jammer. We wachten met smart op bericht uit Leeuwarden over het hoe en wat rondom de wedstrijd.

Volgende week rond deze tijd zitten we weer thuis beseften we ons net! Heel gek idee. De tijd vliegt hier, dus af en toe moeten we plannen wat en wanneer we wat nog willen doen.

Op het programma staat morgen een bezoek aan oldtown Orlando en 's avonds komen vrienden van de Pasma's borrelen. Zondag gaan we naar Seaworld. Hebben we uitgebreid de tijd om in het park rond te lopen en natuurlijk -daar gaat 't om eigenlijk- de kerstshow van Shamu te bekijken. Maandag of dinsdag met Tanja naar o.a. de Guess Outlet (nog even geduld Marijke). Dan woensdag met Linda op pad en ergens moeten we ook nog een rondje golf doen. Donderdag is het dan bijna alweer voorbij! Nog niet aan denken en nog fijn genieten van de dagen die we hebben.

Dus.... to be continued!

Nu met filmpjes! (op kantoor helaas niet te bekijken:))

Okay, maandag stond de "Osborne spectacle of dancing lights" in Hollywood Studios op het programma. Normaal gesproken zouden we daar geen entree voor betalen, maar dat hoefde ook niet, dus wij wilden die lichtjes wel zien. Heel gek maar als je voor een tweede keer in het park komt, herken je niet alleen dingen, maar je bent ook minder onder de indruk (niet best!).

Voor lichtjes moet je wachten tot het donker is, dus de tijd moest om. Op naar 'Belle en het beest' en 'American Idol, the experience'. In het park kun je op bepaalde dagen auditie doen en een plaats veroveren in deze Idols show. Tot in details wordt de show hier nagedaan. Als publiek kun je stemmen en de winnaars gaan door naar de finale aan het einde van de dag in de show om 19.00 uur. Leuk om mee te maken en je staat ervan versteld wat mensen dan toch kunnen. Van Aretha Franklin's 'Natural Woman' tot een country zanger zijn ' I like it, I love it, I want some more of it'.

The Osborne spectacle of lights is vernoemd naar een familie, die ergens in Amerika altijd hun hele huis en toebehoren versierden met lichtjes tot een zeker niveau van kitch.

In de Hollywood Studios (het vroegere MGM) beginnen ze in augustus al met het versieren van een klein deel van het park tot het lichtspektakel. Tot half november zijn ze daar dan met een vijftig mensen dagelijks mee bezig. Je weet echt niet wat je ziet. Je loopt een bepaalde route; dan gaan alle lichten uit en wordt alles langzamerhand op muziek verlicht. Je weet niet waar je moet kijken. Ongelooflijk, sommigen noemen het 'unf.... believeble'. Ja en Disney zou Disney niet zijn als het ook niet ging nep-sneeuwen! De moeite meer dan waard. Je loopt langs kartonnen huizen, waar je toch naar binnen kunt kijken en lichtjes ziet brangen. Het lijkt zo echt.

Je zou niet zeggen dat 't in Amerika ook crisis tijd is, want je vraagt je af wie de rekening betaalt van alle energie van die lichtjes. Ondertussen doen ze niets anders dan je wijzen op het milieu en hoe belangrijk dat wel niet is. Maar goed, we zijn toeristen en we genieten er fijn van!

Dinsdag alle dames (groot en klein) in de Honda en naar Seaworld. Na thansksgiving willen A&A nog een keer om Seaworld in kerstsfeer te bekijken. Nu dus nog in de 'normale' sfeer.

Allemaal wilden we graag eerst de Shamushow zien. En...hielden A&A het twee jaar geleden niet droog, nu wel. De show was weer supermooi. Die Amerikanen moet je nageven dat ze weten hoe ze een show moeten maken. Vervolgens naar de Pet-show. Een show met allerlei huisdieren die uit asiels afkomstig zijn. Ze worden geadopteerd en doen nu een show. Waarschijnlijk voor kinderen, maar toch ook echt leuk voor oudere dames. Daarna nog snel 'The blue horizons', de dolfijnenshow meepakken. Ook weer erg mooi. Van de vorige keer herinnerden we ons nog wel dingen, maar toch waren er nu ook weer hele andere dingen.

De lucht begon te betrekken en we kregen het idee, dat we het wel eens niet droog zouden kunnen houden. En toen we richting uitgang liepen, met een tussenstop om de stingrays te aaien, begon het inderdaad te miezeren. Het bleef niet bij miezeren, binnen no-time hoosde het en onweerde en bliksemde het. Niet zo'n probleem denk je dan, dat zijn we als Nederlanders wel gewend. Alleen was het nu echt alsof er regendruppels als dubbeltjes uit de lucht vielen. Valt ook nog wel mee denk je dan. Ja....tot je ontdekt dat je niet meer precies weet in welke rij de auto staat. Stel je voor: een gigantisch parkeerterrein, het hoost, ontweert en is donker!

Tante Aal ontfermde zich over de kinderen, die lichtelijk in paniek dreigden te raken. Annet en Tanja op zoek naar de auto. Afstandbediening deed het niet door de regen. Ondertussen was tante Aal de meiden aan het entertainen. Dat was wel nodig, want Kayla (drama queen in opleiding) zei al 'we're all gonna die here'. Waar zijn de parkeerwachten, als je ze nodig hebt? Na ruim een kwartier tot de enkels in het water te hebben rond gelopen als twee kippen zonder kop toch de auto gevonden. Pfffff. Ja en daar staan je dan, tot op het bot natgeregend en je moet nog in de auto (spliksplinternagelnij en heit syn trots) en het water drupt je uit de kleren. Dus....kleren uit en in de auto. Na een paar minuten rijden bleek dat er verderop geen drup was gevallen. Nog mooi dat we hier geen kunde hebben, want ja hoe leg je dan uit dat je in je ondergoed in de auto zit? Al met al mooi sneu. Bij alle shows zoek je een plaats waarbij je niet in de soakzone zit, loop je naar de auto en ben je alsnog kletsnat. Gelukkig kun je erom lachen. Thuis onder de douche en droge kleren aan. Picture this in 4d (3d is hier alweer overjarig).

's Avonds nog tot 02.00 uur gezellig zitten bomen met mr Pasma. Ja en dan is er alweer een dag voorbij!

Noot van de technisch medewerker: Dat er boven dit stukje 'maandag' staat, komt omdat we toen al een beginnetje hadden gemaakt. Het was dus niet aan je aandacht ontsnapt!

Catching up a few days

We leven nog en we beleven ook veel, misschien wel te veel, want aan het schrijven kwamen we even niet toe. Vandaag een rustdag dus we gaan er even voor zitten; voor de lezers ook een goed idee misschien.

Vrijdag was het dan eindelijk zover!! Annet d'r favoriete uitje; naar de Nike Outlet. De kids naar school, Tanja aan 't werk, dus aan Hans de eer om ons te vergezellen. Hij heeft zich er overigens goed doorheen geslagen. Annet had een missie, nl. nieuwe golfschoenen. In Leeuwarden in de Golfstore al goed gekeken naar de prijzen en modellen, dus goed voorbereid op pad. En.. mission accomplished. In de winkel geen golfschoenen voor dames te vinden, dus even vragen en ja er gaat een wereld voor je open. In het magazijn was nog het nodige aanwezig. Guess what ook de goede maat voorradig. Dus helemaal blij met een paar Nike golfschoenen. Kost wat, maar dat heb je ook wat voor 20 dollar. Ongelooflijk. Daarna was het natuurlijk nog niet gedaan met de pret, want er is nog zoveel meer te koop, dus nog wat andere dingen gescoord.

Toen was het tijd om ook nog wat boodschappen voor de huishouding te halen, dus naar Sams Club. Soort van winkel als de Makro, maar dan -natuurlijk- nog wat groter. Naar huis om de kinderen op tijd van de bus te halen. Lekker op de patio tot het tijd was om naar Arabian Nights te gaan. We hadden een ladies night, want Hans moest werken -iemand moet het doen-.
Arabian Nights is een grote show met paarden en acteurs. Je zit op tribunes als in een arena. Tijdens de show wordt er een 'dinner' geserveerd. Mooi om te zien!!. Het is natuurlijk all American met een happy end. Zie: http://www.arabian-nights.com/
In de auto terug kwam de echte ladiesnight boven. Radio aan een meezingen (nou ja zingen) en luchtgitaar spelen (Kayla en Sarah). Helemaal leuk.
Thuisgekomen allemaal moe en fijn naar bed.

Zaterdag was de dag die in het teken stond van het pr-thanskgiving-dinner bij John en Linda.
Eerst lekker met het hele gezin ontbeten op de patio.
De Pasmas moesten met de kinderen eerst naar een kinderfeestje, dus A en A in de groene Honda al eerder naar Orlando gegaan. Helemaal leuk.
John is een all American guy from Virginia en kan heerlijk koken en speelt geweldig gastheer.
Dus Linda, Aal en Annet op de patio aan een lekkere Bellini (champagne, perziklikeur en orangejuice). Lekker gebept over van alles en nog wat. Ondertussen was de hot tubb aan het opwarmen. John voorzag ons van lekkere hapjes bij de drankjes en uiteindelijk lekker met een drankje in de de hot tubb. Helemaal heerlijk relaxed. Thuis waaien de bladeren door de straat en striemt de regen tegen de ramen en je zit hier gewoon om 5 uur 's middags lekker buiten in een hot tubb. Ongelooflijk als je er goed bij nadenkt en toch gebeurt het echt.

Ben ik weer. Even met Hans een bal wezen slaan in de retention pond (soort van dalletjes waarin water wordt opgevangen, maar ja dit Florida dus geen water) achter huis.
Helemaal leuk, golftas mee en maar slaan. Hans zet nu een oefenputtingpaantje in de patio op. Gaan we dat ook proberen. Nu weer terug naar zaterdagavond.

Anyway op tijd uit de hot tubb om aan te kleden voor het pt dinner. Natuurlijk een kalkoen op tafel. Een buffet met cranberry sauce, stuffing (John's recipe), cassarole (grand ma's recipe met sweet patatoes, veel suiker en boter) en green peas. Heeeeerlijk! Fijn een wijntje (en water) erbij. Zorgen dat je ruimte overhield want er kwam ook nog een desert. Pecan pie met koffie en .... een likeurtje. Ja, 't is weer veel eten en drinken, maar ja this is Ameria, all about food.
Thuis nog even nagezeten en gekletst.

De tijd vliegt en dan is 't alweer zondag.



Lekker ontbeten en op weg naar Bush Gardens, wat toch wel een stukje rijden is.
Bush Garden is een soort van safari-dierentuin-en-rollercoaster park ineen.
Met een treintje door het park gereden tussen de neushoorns en giraffes door. Bush Garden en Sea World zijn de twee parken die niet van Disney zijn. Ook deze parken zijn erg mooi.
Waarschijnlijk leuk voor jullie om te horen: we hadden een buitje (voor 't stof). Dan maar naar een kerstshow. Kerstshow? Ja een kerstshow. Je stapt het Marokaanse theater in, waar niets meer Marokaans is maar alles in kerstsfeer. Op het toneel een huiskamer met open haard, 'huge' kerstboom en Santa Claus natuurlijk al zingend samen met een ballet en koor.
In een ander theater een soort van klein gospelconcertje in kerststijl.Blijft een vreemd idee. Echt in de kerststemming raak je er nog niet van, maar je pikt het even mee.

Chinese take-a-way gehaald en thuis gegeten en nagezeten. Allemaal helemaal total loss. Toch een combi van het warme weer en veel op de been zijn. Aal had het gevoel alsof haar benen als een soort ballon uit elkaar zouden spatten. Dat konden we niet gebruiken dus lekker gezeten en naar bed.

Maandag onfatsoenlijk uitgeslapen, tot na half tien. Kayla kwam na half elf pas uit bed gerold toen we allemaal al aan de yoghurt en muesli zaten. Gebeld met de Bonsen en Sytze en het thuisfront jaloers gemaakt met het fijne weer hier (slim hoor Kam om niet thuis te zijn, wordt je ook niet jaloers). Beetje golfen en straks beetje putten. Wij komen de dag wel door.

Vanmiddag gaan we naar MGM studios. Daar waren we in 2007 ook, maar nu gaan we voor de Osbourne spectacle of lights. Zo, we bin weer helemaal bij!

Just another day at work; sorry...on vacation

Vandaag hadden we de Honda Civic van Hans tot onze beschikking. Dus... een doel gepland en daar gingen de 'two big ladies in a Honda in Florida'.

Dat doel was Bartow waar een rechtbank is en nieuwsgierig als we zijn wilden we daar wel een kijkje gaan nemen, if possible. Eerst om 8 uur 's ochtends Hans en Kayla bij de school afgezet; zij gingen op een field trip (schoolreisje) naar Sea World. Mooi op tijd op pad dus.

Annet rijden en Aal navigeren, dan kan er niets misgaan. Aal let op de snelheid (ze zou bij Wet Mulder kunnen werken) en Annet geeft gas, of remt, naar gelang de situatie vereist.

We waren wel een beetje voorzichting met alle statetroopers langs de weg.... We geven liever onze dollars uit aan andere dingen! Na een kleine sanitaire tussenstop met koffie bij een bekende hamburgketen (the big M), stonden we om kwart voor elf voor de Polk County Court. Een heel groot imposant gebouw in moderne stijl gebouwd in 1987.

Om de zo'n rechtbank binnen te komen is al een hele ervaring. We dachten wel te weten hoe de detectiepoortjes werkten, maar dit waren hele bijzondere. Je moest in de poort staan en dan beland je in een soort Marilyn Monroe pose. Er werden vanaf de grond pufjes lucht in je kleding gespoten. Aal schoot zowat het poortje uit: 'We don't have that kind of thing in Holland'. Nou dat kon kloppen want alleen in Amerika is er zoiets beschikbaar. Heel apart. Het bleek nodig te zijn om te onderzoeken of je chemicalien op je lichaam droeg. De security had overigens alle geduld met deze dames ;-)

Ben je eenmaal binnen dan gaat alles vrij eenvoudig. Melden aan de infobalie en beleefd zeggen dat je in Nederland bij een rechtbank werkt en graag een zitting wilt bijwonen. Het personeel lijkt erg serieus, maar wordt opeens mens als je vertelt wat voor soort werk je doet.

We troffen het, er was een zittingzaal waar op dat moment 'criminal cases' werden behandeld. We schoven achterin de zaal bij andere 'belangstellenden' aan. En je gaat alleen daar zitten waar de 'parketpolitie' wil dat jij gaat zitten - je haalt het echt niet in je hoofd om anders te doen -.

Voorin de zaal zat dan de honourable judge Smith, met rechts van hem een soort van griffiers. Aan de linkerkant stond een tafel waaraan de 'verdediging' zat en aan de rechterkant het 'OM'.

Dan zat er nog een hele groep 'inmates' in oranje of bruine gevangeniskleding. De -kennelijk- gevaarlijkste waren geboeid aan armen en benen, de wat minder gevaarlijke alleen aan de handen geboeid en de rest ongeboeid. Een boeiend gezelschap ;-))

Er werden enkelvoudige strafzaken behandeld, maar ook verzoeken om verkorting van de proeftijd of schorsing gevangenhouding. Muisstil probeerden we het allemaal wat te volgen, maar we zaten net wat te ver naar achteren en Aal zat bovendien half achter een dikke pilaar.

De judge wilde op tijd lunchen en gaf rond half twaalf aan dat hij eerst de zaken van de 'people from the street' zou behandelen. Okay, 'the people from the street' bleken dus de 'belangstellenden' te zijn waar we de banken mee deelden! Wij hadden geen idee.

Toen we de zaal uit wilden lopen voordat de judge ging schorsen vroeg de parketpolitie voor wie wij kwamen. Wij wisten natuurlijk niet hoe snel we uit moesten leggen wat de reden van ons bezoek was. Ook deze -toch wel streng ogende- parketpolitieman veranderde op slag in een belangstellend mens.

Het gebeurt niet vaak, maar we waren helemaal onder de indruk. Het was zo anders dan wij gewend zijn. Nieuwsgierig als we zijn, zijn we nog door het gebouw gelopen langs de verschillende griffies etc. Aan de overkant van het gebouw stond iets wat op een huis van bewaring leek. Aan een loslopende (vrouwelijke) sheriff gevraagd of dat zo was. Het bleek de voormalige gevangenis te zijn die nu inderdaad dienst doet voor de gedetineerden die naar de zitting gaan en er worden mensen vastgezet die net zijn gearresteerd en in afwachting van verder transport naar een PI zijn.

Tijdens de wandeling door het historische centrum van Bartow kwamen we bij een erg mooi gebouw wat een museum was. Wat bleek, het was de voormalige rechtbank, een soort van Paleis van Justitie. Een bijzonder uitje verdient een bijzondere lunch, dus bij een fijne authentieke Italiaan een heerlijke calzone als lunch gegeten.

Ja en toen? De dag was nog maar op de helft. Volgende stop zou zijn Bok Tower Gardens. De kaart er weer bijgepakt en richting het oosten gereden naar Lake Wales. Ook deze omgeving deed ons heel southern aan. Heel andere huizen dan in de buurt van Orlando, de grote stad. Buiten het stadje kwamen we al snel bij de poort van deze Bok Tower Gardens. Voor een tientje mochten we naar binnen en na nog anderhalve mile de auto in de schaduw geparkeerd en naar een soort bezoekerscentrum. Voor wie geinteresseerd is in de historie van die toch wel prachtige toren en zijn vroegere bewoners: http://www.boktowergardens.org/

We liepen door een prachtig aangelegde en goed onderhouden tuin met allemaal inheemse planten en bomen. De eekhoorntjes durfden ons tot om een halve meter te naderen en in de grote vijver zwommen handtamme koikarpers. Wat een (dure!) joekels! Hier en daar wat kiekjes gemaakt en volop genoten van de rust die er heerst. Dat Hans en Tanja in 2001 besloten in dit park hun huwelijk te sluiten is goed voor te stellen!

We wilden voor donker weer een aardig eind in de richting van 'thuis' zijn, dus na nog een bezoekje aan de shop (niks gekocht, veel te truttig) weer richting Davenport. Vlak bij de school van de meisjes nog langs een mooie sportzaak gegaan. Annet viel de mond open van zoveel mooie golf items. Het is dat een en ander moeilijk in de koffers gaat passen, maar anders.....

Bij de school van de meisjes aangekomen, waren we juist op tijd Kayla en Hans weer te verwelkomen na hun fieldtrip en gezamenlijk, met pizza's, naar huis gegaan. Na een gezellige avond buiten op de patio ging bij ons rond half twaalf het licht al aardig uit.... Still two weeks to go!

Nog even dit: voor wie eventueel 'prive' wil reageren, mail dan naar: florida09@live.nl

What about lunch?

Vanmorgen heeft Annet lekker uitgeslapen (heeeel fijn), Aal was al vroeg op om de meisjes uit te zwaaien naar de schoolbus. Relaxte ochtend dus. Aal het blog gecheckt en het bericht van onze CEO gelezen.

Rond half elf in de auto gestapt. De 'kleine' groene Honda. Een schakelbak die morgen tot onze beschikking staat dus er zat ook nog een proef c.q. testrit voor Annet in.

Wat we gingen doen. Nou lunchen op Ridgeview Global Studies Academy. De school waar Sarah en Kayla naartoe gaan. Het schoolsysteem is daar niet alleen heel anders, maar ook de gewoonten die erbij komen. De kinderen lunchen daar in de kantine 'cafeteria'. Ze lunchen per groep op een vaste tijd en hebben ook een vaste tafel. Als er bezoek komt lunchen dan kan dat aan een andere tafel maar wel dicht bij de groep waarin de leerling hoort. Je komt er natuurlijk niet zomaar binnen. Eerst naar de administratie waar een 'tag' op ons shirt kregen zodat men weet dat je een bezoeker bent ('t lijkt justitieland wel). Toen we de cafeteria binnen kwamen was men daar druk met de kerstversieringen. Veel bomen, dieren, kerstmannen en sneeuwpoppen met lichtjes. Heel gek als je dan in je zomerkloffie en met zonnebril op je hoofd binnenstapt.
Kayla was als eerste aan beurt met de lunch. Samen met haar in de rij en ....Aal trakteerde. Voor ons als volwassenen werd een grotere portie samengesteld, en het was lekker en gevarieerd. Daarbij kostte het ook nog geen nuts, 2,50 dollar per persoon.
Wat er op het menu stond: fajita, broccoli, melk (choco of strawberry, ja ook aardbeien geven hier melk), sap, rauwkost, rijst en bruine boontjes en een banaan. Nou wij hadden er meer dan voldoende aan. Dus toen Sarah kwam lunchen hoefden wij niet nog een keer.
Erg leuk en bijzonder om zoiets mee te maken. We stonden versteld van de orde en discipline die er is. Geen chaos en geschreeuw. Keurig in de rij, met eigen pasje afrekenen. Heel zelfstandig allemaal. Tja, je moet er gewoon eens bij zijn geweest.

Vanmiddag nog even naar Michaels, een soort van handwerk/frobelwinkel geweest. Sarah is gisteravond enthousiast gaan breien en Kayla kan ook niet wachten om te gaan beginnen. Dus er moesten pennen en mooi gekleurde wol komen. Aal vond niet veel van haar gading, maar scoorde toch nog 3 bolletjes stretchgaren, whatever that may be. Dat alles mooi in een Michaelstasje, zodat het breiwerk niet meer overal rondslingert ;-))
Tot besluit nog een sundae ijsje bij de Micky D gehaald en toen snel naar huis om een begin met het breien te maken.

Morgen vroeg op, want dan brengen we eerst Hans en Kayla naar school voor de 'fieldtrip' naar Seaworld (schoolreisje dus), waarna wij samen de wijde (Florida)wereld zullen intrekken......
Spannend! Dus.... (hopenlijk!) morgen meer.

Imagine!

Stel je eens voor. Twee dames in een halfvolle comfortclass in een vliegtuig naar Orlando. Ja je hebt comfortclass en je hebt royAal. De comfortclass half leeg, dus royAal gezeten. Aal op drie stoelen en Annet op twee (er moet verschil zijn). Goede vlucht dus. Aan boord ene Yoeri. Blond, blauwe ogen en 3 jaar oud (geen zorgen Sytze). Yoerie heeft ons leuk beziggehouden, wat weer inhoudt dat Annet gewoon 1 stoel tot haar beschikking had en samen met Yoerie de KLM en Continental toestellen in de lucht hield.

Toch: hoe dichter we Orlando naderden hoe meer we dachten 'holy moly' hoe krijgen we alle boodschappen door de douane? In 't vliegtuig moet je daarvoor al een formulier invullen met geschatte bedragen. Alleen mag je geen eten binnenbrengen. Wij gaan op familiebezoek dus dan is het ook wel weer heel raar als je geen kadootjes meeneemt dus je moet wel wat invullen. Aal kreeg een beetje de zenuwen (je zal toch zo'n reis met bolletjes wit poeder in je buik zitten en dan nog door een douane moeten!). Toen we waren geland, heeft Yoerie vrolijk aan iedereen rondgeroepen 'we zijne d'r' en 'waar 's Micky Mouse nou'.

Allemaal leuk maar nu moesten we nog door allerlei inspecties. We rolden zonder blikken en blozen door de paspoortcontrole. Geholpen door ene mr. Crockett, maar goed serieus kijken en geen grapjes over Sonny Crocket uit Miami Vice maken. Op naar de douane. Aal maakt een leuk praatje met een securitymevrouw over het weer in de aanloop naar de douane, dus ook daar met een stalen pokerface gezegd dat we geen 'food' in de bagage hadden). Volgens Hans hebben we ook de waarheid gezegd, want: ' we don't eat koffiepads, so wat 's the problem?' Pff, the FPC is lucky!!

Goed, dat gehad en op naar de bagageband en zoeken naar headhoncho Hans. Surprise, de meiden kwamen al uitgelaten op ons afrennen. Zoenen, knuffelen en op weg naar huis (net als bij de Saab was het ook hier proppen met de koffers in de toch riante nieuwe Honda SUV huppeldepup) waar Tanja rijkhalzend naar ons uitkeek. Ja en dan de koffers uitpakken. Er bleef weinig over toen alle boodschappen en cadeautjes eruit waren. Tegen 5 uur in de ochtend -Nederlandse tijd- naar de bedden gestrompeld en in slaap gekukeld na het evalueren van de reis.

Aal was 's ochtends om half 5 (local time) weer wakker. Nou is dat niet een groot probleem, maar dan heeft ze ook gelijk de mond open en kun je dus niet meer slapen. Maar goed, je doet leuk mee. Om half 7 met de Pasmas opgestaan en ontbeten. Heerlijk weer en in de zon op de patio een bakje koffe gedronken. Gebeld met het thuisfront Bonsen en Rodenburg en daarna samen met Hans en Tanja boodschappen gedaan. En waar ga je die boodschappen doen? Bij een typische Amerikaanse supermarkt. Juist: de Aldi foodmarket (waargebeurd). Geweldig!! Lekkere dingen gescoord. Daarna nog even naar de WalMart geweest. Als je met Annet op vakantie gaat, moet er een goede fohn mee. De fohn die mee was, voldeed niet, dus nieuwe fohn gekocht en weer op naar Glennwood Blvd.

Plannen gemaakt voor de rest van de week. Tickets geboekt enz. Mooi dat zij de weg weten, dat scheelt vele dollars en die kun je dan weer fijn ergens anders aan uitgeven.
Annet gebeld met de PD McKamson. Kiespijn inmiddels verdwenen. Gelukkig.

Hans was inmiddels met de nieuwste aanwinst in de weer. Een nieuwe grill, een Brinkmann (Deutsche Grundlichkeit) made in China! Niet zo'n grote als een buitenkeuken, maar gewoon eentje waar 24 burgers op kunnen! Dus....

Heerlijk broodje quarterpounders voor lunch gehad. Even relaxen en de meiden van de schoolbus halen. Zwemgoed aan en op naar de community pool. Deze communitypool ligt in een andere community dan waar de Pasma's wonen, maar via contacten hebben ze een sleutel van de pool. Wij vragen niet naar hoe het zit, maar huldigen het principe 'vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan'. Het was een beetje koud, maar wel fijn en luxe, een zwembad voor je vieren. Dan is het bijna dinnertime maar A&A zijn wel al een beetje uitgeput.

Meanwhile in the backyard: tante Aaltsje leert Sarah breien. Dat breien is helemaal hip en hot! Er schijnt zelfs een breiclub in Leeuwarden (caf'e Wouters) te zijn, genaamd Stitch-n-Bitch.

Nou, hier in Davenport is er nu dus ook een Stitch-n-Bitch met als leden Sarah en Aal. Er heeft zich al een aspirant lid gemeld, genaamd Kayla. Vraag is hoe serieus zij is maar we zullen zien. Sarah breit lekker verder aan haar 'hankie'. Wat je precies met een gebreide zakdoek moet is ons ook niet helemaal duidelijk, maar goed ze doet het heel leuk.


Ja en dan is de eerste dag al weer voorbij. We hebben al weer dubbel gelegen om hele onnozele dingen, uitdrukkingen die voor ons geen dagelijkse kost zijn, maar ook al weer mensen gekeken waarbij je moeite moet doen om je mond niet open te laten vallen.

Benieuwd of jullie de volgende woorden bekend in de oren klinken:
- fluffy house shoes (pink offcourse)
- dumpstore diving
- tree huggers.

Dit is nog maar een kleine greep uit het aanbod. En dan hebben we nog 17 dagen te gaan! Jee wat gaat er allemaal nog komen denk je dan.

Nou er zit maar een ding op: blijven volgen dit blog!!!

Stilte voor de storm.........

Na een paar telefoontjes van ietwat verontruste fans nu toch nog even een updeetje.
“Het is zo stil op jullie blog, jullie gaan toch wel?” En: “De afteller staat om 01.00 uur op nul, vliegen jullie vannacht al?” Ja hoor, we gaan echt wel en nee, de teller staat niet helemaal goed afgesteld, we vliegen pas morgen om 13.30 uur (vlucht MP0635).

Afgelopen week nog even stevig gewerkt, H1N1-vaccinatie gehaald (Aal), kapper en schoonheidsspecialiste bezocht (Annet). Gisteren en vandaag koffers ingepakt, gewogen, koffers opnieuw ingedeeld, nog eens gewogen ….Nu alleen nog in de Saab 9.3 zien te proppen!

Annette wikkelde nog wat zakelijke correspondentie af; morgen ploft de Klacht inzake de stoel-upgrade-affaire in de mailbox van de vliegmaatschappij. We rekenen toch wel op een passende tegemoetkoming en zo niet dan zit er niks anders op dan: “Wat jammer dat wij geen klant meer bij u kunnen zijn….” (met dank aan Hil voor deze quote).

Je wordt toch wat ongedurig want eigenlijk ben je wel klaar voor vertrek. Lastig dat je afhankelijk bent van zo ’n piloot. Ons langeafstandzwemmen houdt niet over –en dat is ook vast niet eenvoudig met twee koffers pp-. Je geeft je dus neer, althans dat probeer je. Je doet nog een belrondje, je bezoekt je ouders, kinderen en/of kleinkinderen. Ja en wat is ’t nou helemaal, bijna drie weken. Volgens onze PD (personal driver) zijn het maar twee weekenden, dus waar hebben we het eigenlijk over. Nou, vertel dat maar eens aan Vince die zijn Bep wel heel erg gaat missen (“Bep, het duurt nog 20 nachtjes voor ‘t pakjesavond is. Dan kom jij dus over 19 nachtjes weer terug. Waarom doe je geen 18 nachtjes, dan ben je helemaal mooi op tijd!”… De schat…..-zucht-). Ondertussen lacht de PD als een boer met kiespijn, want daar heeft ie dus last van, van kiespijn (nog even verpleegster spelen dus)

We gaan zeker genieten. In jullie ogen zal dat soms van hele onnozele dingen zijn, zoals de foto die we vandaag uit Florida kregen. De meiden zijn duidelijk ook met ons bezoek bezig, erruuug leuk! Als het nu maar niet gaat regenen roept de headhoncho of the FPC ook nog. Believe us: ’t gaat daar niet regenen de komende 3 weken!

Nu nog lekker even met de voeten op de bank voor Boer Zoekt Vrouw! Astrid (buurvrouw van Annet) gaat Wim ontvangen en ja hoe zou ’t met Wietse zijn, praat ie al wat meer? De komende 2 afleveringen moeten we maar op Uitzending gemist bekijken.

En dan: lekker koese en morgen fris en fruitig op naar Florida.

Eindelijk!

So many things to do, so little time!

Nog maar één weekje te gaan en dan vertrekken we eindelijk.
Aal heeft de boodschappen aan de hand van de shoppinglist van the FPC gedaan. Nu was dat op zich al een hele bevalling (zie foto hieronder).……en nu moet het nog over een viertal koffers worden verdeeld. Wat een geluk voor Hans-cs dat we vóór 1 november onze tickets hadden besteld en betaald. Na deze datum boeken betekent dat je voortaan slechts één koffer p.p. kosteloos mag meenemen; een tweede koffer gaat dan € 50 kosten. Dat worden dure koffiepads, hagelslagjes en borrelnoten……

Vorige week was er druk telefonisch verkeer met onze 'vrienden' van Martinair. Opeens blijken we van onze (keurig op tijd gereserveerde en betaalde) stoelen 3A en 3B te zijn gezet. Er waren reizigers met een medische verklaring die 'recht' hadden op die stoelen.
Wat die mensen nog niet weten is dat we natuurlijk de medische aandoening willen zien!!! Met eigen ogen, ook al moeten alle kleren uit. En is er niets te zien. Tja….dan verhuizen naar de andere stoelen die nu aan ons zijn toegewezen. Het is in zo 'n geval dan weer jammer dat je (gelukkig!) niet in het bezit zijn van enge kwalen. Wij hebben 'slechts' een visuele handicap. Om je daar een voorstelling van te maken: zondagochtend 8 november 2009, complete mist over Friesland. Als je dan de ogen van ons hebt, heb je dat zicht dus standaard zonder onze bril/lenzen. Nu maar hopen dat ze die hulpmiddelen niet afpakken bij de douane, want onze jampotsterkte hebben ze vast niet op voorraad in de Steets. Grappig gemeld, maar toch we zijn ‘t er niet helemaal mee eens en we zouden onszelf niet zijn als we er niet een klein contactje met Martinair aan wagen. Al zullen we maar een sticker krijgen als genoegdoening (bij wijze van dan).

Donderdagavond zijn we bij pedicure Lamenda geweest die onze voetjes in poezelige staat heeft gebracht. Een aanrader! Aal heeft fijne bronskleurige nagels gekregen en Annet is in de french manicure gezet.
Was maar goed ook (een onderhoudsbeurt aan de voeten), want zaterdag was de Open Dag van de Rechtspraak in het Paleis van Justitie in Leeuwarden. A en A waren daar in toga te bewonderen als een soort van eerste opvang, gastvrouwen, u zegt het maar. Het was een superleuke dag, maar aan het einde van de dag was Aal wel 'totally doad (spreek uit in het Liwwadders)',Annet spierpijn in de knieën en allebei hadden we ‘de raffels oan ‘e b*k hingjen’ van het praten. Maar een lol!
Nu nog een paar dagen ‘gewoon’ werken en ondertussen aftellen maar!
Vrijdag inpakverlof en dan zijn we ready to go! Oftewel: dan 'komme we d'r an'!

The List - part two -

De boodschappen op 5 (!) treden van de trap

Nu alleen nog in de koffers en door de douane.......

"The List"

Mail from the FPC:

Hello there, eindelijk dan "The List"

Ik begin meteen maar met de lijst en de hoeveelheden. Gezien de "twee koffers per persoon", I'm not holding back on the quantities....

5 pakken Melk Venz hagelslag
5 pakken Puur Venz hagelslag
4 zakjes Inproba Nasi Goreng Mix
4 zakjes Inproba Bami Goreng Mix
5 pakjes met 2 zakjes Knorr Sate saus
2 Flessen Curry gewurtz saus
20 zakken Parc Coffee pads Mocca van ALDI
20 zakken Parc Coffee pads Dark van ALDI
5 zakjes Borrelnootjes Poesta
5 zakjes Borrelnootjes Cocktail
2 zakjes zoute drop
10 zakjes Drop variatie van munt, boerderij en zoete drop
5 zakjes Pepermunt
5 gesealde pakjes met elk 2 gedroogde worsten. Niet te vers/zacht, hoe taaier hoe beter.

I think that should do it.... And don't worry, we still have some Euro's laying around. That's better than those worthless U.S. Dollars $$$

Thankje well

**************
What about..... als we nu es met 'n vrachtvliegtuig gingen....!

Man bijt hond..........

Scary Harry.....ehhh Hans en Yaya

Halloween 2009

Trick or Treat!?

Toen we in 2007 in Florida waren, hebben we Halloween mogen meemaken.
Helemaal geweldig, want het is daar een hele happening en erg leuk om mee te maken.
Kids verkleed in hun favoriete stripheldoutfit, prinsessenjurk of gewoon als eng tiep. Mensen versieren voortuinen als kerkhof, beelden hele scènes uit een horrorfilm uit of laten je op één of andere manier schrikken als je naar hun voordeur loopt.
De kinderen gaan dan langs de deuren onder de yel 'trick of treat'. Ze geven dan als het ware de keuze tussen een plagerijtje uithalen of iets lekkers krijgen. Ze krijgen dan natuurlijk snoep. Hier in Nederland wordt ook steeds meer aandacht besteed aan Halloween. Maar….wat is eigenlijk Halloween -behalve pompoenen bij de voordeur-?

Halloween is een feestdag die vooral in Ierland, Verenigd Koninkrijk, Canada en Amerika wordt gevierd. Halloween staat voor All Hallows Eve - Allerheiligenavond, de avond voor Allerheiligen / 1 november. In de Iers-Keltische kalender begon het nieuwe jaar op 1 november, dus 31 oktober was hun oudejaarsavond. De Kelten geloofden verder dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar.

Tot zover een stukje ten algemenen nutte over Halloween.
Wij vonden het gewoon erg leuk om eens mee te maken, om niet te zeggen bijzonder. We gingen op pad met een chinees meisje en een prinses en kwamen terug met diezelfde meisjes en twee rugzakken met snoep! Wij hebben een hele leuke avond gehad, zijn ons rotgeschrokken, hebben Halloween-cake gegeten en natuurlijk een lekker glaasje gedronken.

Dus Happy Halloween!!

Holy Moly…… only two weeks to go?

Nog iets meer dan twee weken te gaan!! En we hebben het toch druk met van alles en nog wat...... ;-)
Dit stukje heeft ook tekstinhoud nodig, dus we gaan jullie er weer even mee vervelen of entertainen, wat je maar wilt (beetje voorstellingsvermogen is wel nodig). De kennismaking tussen de chauffeur en Aal is -natuurlijk- helemaal gladjes verlopen. Lekker eten, wijntje erbij en ja dan is iedereen een beetje een communicatietalent.

Er moet alleen nog even worden getest of er wel vier koffers in een Saab 9.3 passen (indien al uitgetest, resultaten welkom). Annette werd opgeschrikt door een mededeling van een collega dat er in het journaal was gezegd dat er voor een tweede koffer 50 euro diende te worden bijbetaald. Nou gelijk gecheckt op de site van onze vrienden van Martinair; niks loos. Twee koffers van elk 23 kilo. Komt helemaal goed! De aankopen voor the FPC zijn inmiddels gedaan. De aankopen die we meenemen als presentje naar Florida, wel te verstaan. De shoppinglist van hen volgt nog. Borrelnoten, coffeepads etc. We wachten af, maar ook dat gaat lukken.

Afspraken gemaakt bij de kapper, schoonheidsspecialiste en de pedicure. Je wil er natuurlijk wel een beetje leuk op staan als je in Florida gaat ronddartelen. Niet naar de pedicure in the Steets dus, maar gewoon in Leeuwarden. Nou ja gewoon: A en A gaan samen naar pedicure Lamenda, bakje thee erbij en 't is al snel weer een uitje. Je moet 't leven vieren tenslotte ('t is een feestje maar je moet zelf de slingers even ophangen).

In the mean time hebben ze in Florida inmiddels een soort van schema opgezet. Wanneer wat en hoe te kunnen gaan doen. Vaststaat dat we Thanksgiving uitgebreid gaan vieren bij John en Linda. Naar een wedstrijd van de Orlando Magics gaan we niet hebben we al besloten. Ondanks de gunstige stand van de dollar, is een kaartje erg duur en voor dat geld gaan we liever iets anders ondernemen. Wel gaat er een Aris shirtje mee naar the FPC voor Hans.

Linda is inmiddels druk aan het werk in the court of Bartow als steno-griffier. Dus………een visit aan een rechtbank en het bijwonen van een zitting ligt nu erg dichtbij. Erg leuk lijkt ons dat, dus … wie weet. Natuurlijk hebben we ook gewoon af en toe een relaxdagje. Hond uitlaten, blokje om, wat kletsen en wat lezen. Voor de dizzie-ers onder de lezers -voor Peanuts Puck- het boek wat meegaat in het vliegtuig is: 'de gevangene'van M. Oufkir en M. Fitoussi. Natuurlijk neemt Annet nog 1 of 2 andere boeken mee en Aal de breinaalden, nieuwe wolletjes en patronen in de koffer. 'We mutte ons niet ferfele nou!'

De meisjes lieten telefonisch weten al helemaal 'thrilled' te zijn. Nou dat gaat helemaal goed komen, want wij worden langzamerhand ook een beetje 'thrilled, exited' you name it.
Het kijken naar Hello&Goodbye wordt al een beetje lastig. Jammer dat er geen opnames worden gemaakt, want dat leek ons aan de ene kant wel wat. Aan de andere kant is Annet bang dat ze last van de emo's krijgt en dan met tranen op tv verschijnt en dat kunnen we niet hebben.
We gaan dus gewoon weggebracht worden door onze PD (personal driver), en we zien wel in welk gezelschap hij ons weer ophaalt (maar zo ver is het nog lang niet!).

Countdown & looking forward dinner

Time flies! Nog iets meer dan 4 weken en dan is het moment van vertrek naar 'the sunshine state' daar.
De kledingkast is hier al ingesteld op het najaar en de winter, maar de zomeritems kunnen nog niet worden verwijderd, want………..die moeten in de koffers mee. De eerste nachtvorst is over het land gegaan en de elektrieken deken kan weer op bed. Gelukkig is het dààr nog fijn weer en schijnt de zon volop!

We hebben inmiddels al weer van alles bij de kop gehad (friezisme?).
Onder anderen: het breipennendilemma….. Nou, 4 metalen priemen van plm. 40 cm het stuk krijg je echt de passagiersruimten van de Martinairkist niet in…. No way! Nu kwam onze sectorvoorzitter na zijn trip naar de Steets met een prima idee aanzetten. Zijn vrouw breit ook graag en had dat ook gedaan in het vliegtuig. Ze had zonder problemen een bamboe rondbreinaald door alle security gekregen. Dus Aal al helemaal blij en naar de breiwinkel om zoiets. Helaas, de juiste maat (pen 2 ½) was niet voorradig, maar kon wel besteld worden. Een paar dagen na de bestelling bedacht Aal zich in een helder ogenblik dat het héél moeilijk sokkenbreien is met 2 korte pennetjes met daartussen een halve meter draad. Dat worden wel hele wijde sokken dan….. En volgens het internet zijn de kleine, bamboe varianten behoorlijk prijzig. Op het gevaar van afkickverschijnselen af, hebben we toch maar besloten dat het breiwerk meereist in het bagageruim. It is net oars……dan maar wat anders bedenken voor onderweg.

Dus, beiden hetzelfde boek aangeschaft met een non-fictie verhaal, speciaal voor Aal i.v.m. de laagdrempeligheid, enne: Annet is allang blij dat zij niet hoeft leren breien (sjaal oké, maar sokken!).
Allebei hetzelfde boek? Ja allebei hetzelfde. Het boek was 'n koopje, dus budgettair verantwoord en het is een klein formaat, dus handig in de tas. Mocht het nu zo zijn dat we op de heenreis al stil vallen voor wat betreft gespreksstof -je weet het nooit- dan kunnen we mooi lezen en een soort 2leden-dizzie-club vormen. Kunnen we het boek bespreken! Ook nog leuk voor de algemene ontwikkeling.

Nu is het meer dan waarschijnlijk dat we niet aan het boek toekomen. We moeten ons eerst installeren op stoelen 3A en 3B. Mensen observeren en die observaties bespreken. Drankje doen, tax-free aanbod bekijken (ja ook nadat Annet op Schiphol al een mooie poos in de parfumerie is geweest), onszelf entertainen met de media-player (tja….. comfort class), beetje eten, beetje drinken en dan zijn we er ook al bijna.

Tot ons vertrek gaat het leven hier gewoon door. Beppe Aal is naast ’t gewone werk tussendoor wezen oppassen op een gewaterpokte en geroodvonkte kleinzoon Vince en nu is kleindochter Dyonn het volgende waterpokken slachtoffer. Gelukkig gaat het weer de goeie kant op.
Dan is er nog een soort van nesteldrang die wat rondvaart. Het begon met de oprit bij het huis van Aal, er moesten na een nieuw betegelde oprit ook bloembakken komen en die moesten ook gevuld. Bij Annet moeten er opeens (kleine) klusjes in huis worden gedaan. Het toilet (lees: 'de kleine galerie', inclusief nieuwe schilderijtjes) is gerestyled. Gelukkig een handige vader en een McKamson die op bestelling shopt bij de Ikea (wel even een briefje mee).
Het kan niet anders zijn dan dat het voor vertrek in Ljouwert en Boarn spik en span is. Dat er niet wordt gedacht dat we niet weer terug komen!!

Maandag 19 oktober a.s. is het nog precies 4 weken tot vertrek. Bij bepaalde momenten moet je gewoon even stilstaan, dus Annet duikt de keuken in en Aal komt eten. Het wordt een soort van Looking-Forward-dinner. Ergens in april heeft Aal nog maar heel vluchtig kennisgemaakt met de chauffeur die ons gaat brengen en halen naar Schiphol, dus ook de chauffeur gaat aanschuiven bij het LF-dinner. Of dat nu goed of minder goed gaat, gechauffeurd zal er worden.

Dan de financiel-side-of-the-vacation. Inmiddels is de DSB bank zo goed als omgevallen. In Amerika is het ook schering en inslag dat de kleinere banken het niet redden. Toch zorgt de dollarkoers voor kleine euro- c.q. dollartekens in onze oogjes. Volgens de berekentabel op dit blog zou de dollar (opgetekend donderdag 15-10-2009) op 1.495 staan! Ja dat is toch wel erg fijn voor ons budget als dat zo blijft. Het liefst zien we de koers tussen 16 november en 4 december op 1.50, dat rekent zo lekker. En voor de thuisblijvers kan dat natuurlijk ook het nodige opleveren. Aal is inmiddels de trotse bezitter van een spliksplinternagelnije creditcard, dus ze kan helemaal los!

To be continued!

A whole lot of ….voorbereidingen!

Misschien hadden sommigen van jullie het al gelezen, maar onze hosts in Florida, the FPC, heeft gereageerd op onze blog. Zij zijn zich al grondig op onze komst aan het voorbereiden. Zo grondig dat er zelfs een andere auto is aangeschaft. Een koningsblauwe, het kenteken begint nog niet met AA, maar 't scheelt niet alles!!

Hieronder het verhaal, met –ja we konden het niet laten- een paar (kritische) kanttekeningen van onze kant (Hans had het kunnen weten).

Hans Pasma zei:

Hi there folks!
The head honcho of the FPC (Florida Pasma Clan) (onthoud deze term mensen) here! De voorbereidingen zijn hier in Davenport al in volle gang.
Om ons hoog geëerd bezoek van het Heitelan in style te kunnen ontvangen op het Orlando International Airport, hebben we dit afgelopen weekend een splinter nagel nije bolide gekocht. De kleur, een passend Koninklijk blauw (Royal Blue)...(jammer van dat kenteken, geen AA maar dan maar een vlaggetje aan de antenne). De kofferbak is ruim en biedt plaats aan een menig pak drop, koffie pads, borrel nootjes, gesealde droge worst enz. Mochten er ook nog koffers voor de dames zelf mee komen, kunnen we altijd nog een volgauto regelen (er is daar ook van wel een soort rent a boedelbak verhuur bedrijf, toch?). Daar onze Chef John op Thanks Giving al andere verplichtingen heeft, hebben we hem maar voor het voorafgaande weekend gecontracteerd voor een traditioneel Thanks Giving Dinner. Bestaande uit o.a. Kalkoen natuurlijk, cranberry sauce (tegen een blaasontsteking ook prima), stuffing, pumpkin pie en pecan pie. Het maal mag dan traditioneel zijn, de setting is wat minder traditioneel. Hier in Florida moeten we het doen met een terras aan het verwarmde zwembad met jacuzzi in de met palmbomen en bananen bomen omgeven achtertuin... (wij zeggen: 'iemand moet het doen’). Hopelijk kunnen de tropische cocktails ons er doorheen slepen maar het blijft behelpen... (we nemen genoeg paracetamol mee). Wij zien er naar uit het A&A Team te ontvangen en we rekenen erop dat ze wederom een good time zullen hebben.

Hans, Tanja, Sarah en Kayla.

Jullie zien het –en nu eens uit betrouwbare bron- ‘je kan ons er wel bij hebben’. Mooi dat ze aan de andere kant van de oceaan ook aan het voorbereiden zijn.

Hier doen we het nog rustig aan. Annet heeft inmiddels een APK ondergaan en er zijn geen redenen om haar de toegang tot de Steets te weigeren, helemaal healthy. En….'t immigratieformulier is ook ingevuld, dus er is niet veel wat ons nog kan tegenhouden.

Annet is begonnen in een andere functie, in jawel…….de strafsector. A en A zijn nu dus nog ‘echtere’ collega’s. Gelukkig zitten we niet op één en hetzelfde kantoor. Zou voor de andere collega’s misschien wel 's wat druk aan 't hoofd kunnen zijn! Ja, is er dan nog wel genoeg gesprekstof die tijd in Florida horen we enkelen denken. Yes, we have!! Zit er maar niet over in mensen, wij zien (bijna) overal weer een leuk verhaal in en hebben 't daar dan ook uitgebreid over. En nee…. we gaan 't daar niet over 't werk hebben! Daar hebben we nog jaren de tijd voor.

Dan nog het dilemma: ‘what about de breineedles van Aal?’. Op dat gebied zijn wat ontwikkelingen in de breibranche gaande en een oplossing lijkt nabij, maar daarover later meer. Eerst zondag 4 oktober a.s. Sytze z'n 56ste verjaardag vieren en daarna kan de zomerkleding de koffer wel alvast in, gezien de weersvoorspellingen.......

Mickey en Minny handleiding

Na het plaatsen van het eerste “stukje” op dit blog waren we bang dat de schare fans van 2 jaar geleden was gekrompen tot slechts één fan………. Tenminste, aan de reactie(s) te zien onder dat eerste blogje. Zeer teleurstellend natuurlijk, maar toen we een beetje van de schok bekomen waren, kwamen we tot de conclusie dat er vast wat anders aan de hand was. En ja hoor, wat blijkt nu? Het reageren geeft problemen!
Dus om de statistieken wat een betrouwbaarder beeld te laten geven, volgt hier een een Mickey en Minny (cq Nijntje of Jip en Janneke) handleiding:

* klik onder het betreffende blogje op het woordje reacties
* typ je bericht
* achter reageer als selecteer je naam/url
* in het vakje onder naam typ je je naam
* het vakje onder URL kun je leeglaten (of vul hier de link van je site/blog in)
* klik dan op voorbeeld (bij foutmelding gewoon stug nog een keer klikken)
* typ dan het woord in het vakje wat je boven het vakje ziet (woordverificatie)
* klik op reactie plaatsen

Zo moet het toch lukken denken wij en als er nu nòg geen reacties komen, moeten we hoognodig wat aan de fanswerving doen….

What about………Homeland Security en breinaalden?

Een 'normaal' denkend mens zal zich afvragen wat voor voorpret en drukte je kunt hebben van een vakantie die pas over twee maanden begint.

Nou, wij zijn kennelijk dan echt van de voorpret en de tijd gaat voor ons gevoel al erg snel! Aal is druk met ons blogje in de weer en vindt steeds meer leuke dingen uit. Dan nog het bedenken van uitstapjes. Daar zijn ook de Florida Pasma ‘s al mee bezig (keep the hamsters running!). Wat willen we allemaal gaan doen en wat kunnen we allemaal gaan doen. De meest wilde plannen ontstaan dan natuurlijk, maar wees gerust -of betreur het- maar niet alle wilde plannen gaan worden uitgevoerd. Natuurlijk leven er wel wensen, ook hele simpele als het bezoeken van een kerk met tiepes als Whoopi Goldberg en Aretha Franklin in een gospelkoor -en dan meezingen natuurlijk!-. Helemaal geweldig lijkt ons dat, dus we moeten op zoek. De site van Seaworld hebben we ook al gecheckt. Helaas staat nog niet de hele planning van de Shamu-shows op de site. Natuurlijk zijn we benieuwd of we nog de Christmas-show van Shamu mee kunnen pikken. Zou toch leuk zijn, een Orka met een kerstmuts.

Gelukkig lacht niet iedereen ons uit, maar lijkt zelfs de Raad voor de Rechtspraak ons de reis erg te gunnen. Vorige week is aan ieder personeelslid bij het hof een fles antibacteriële gel (in de Steets zijn ze ook gek op anti-germs) en antibacteriële doekjes ter beschikking gesteld. Het lijkt erop dat er alles aan wordt gedaan om ons gezond op vakantie te laten gaan. Misschien hebben ze het niet goed begrepen; we gaan naar het strand aan de Golf van Mexico, niet naar Mexico zelf, maar goed we vinden het een leuk initiatief.

Inmiddels is een van de bestuursleden van het hof afgereisd naar Seattle in de Steets. Hij is op familiebezoek en combineert dat met het verkennen van het een en ander voor onze vakantie. Die gelegenheid kan dan ook gelijk worden gebruikt om de Amerikanen wat voor te bereiden. Hoewel, onze komst kan toch alleen maar een prettig vooruitzicht zijn, denken wij dan.

Dan is er nog een klein drempeltje wat genomen moet worden: het invullen van het formulier van het Department of Homeland Security! Wat is dat dan zul je denken. Nou na de aanslagen op 9/11 in 2001 is dit ministerie ingesteld om in de toekomst een aanslag als op 11/9 te voorkomen.

Nu zijn wij natuurlijk totaal ongevaarlijke tiepes. Dat formulier vullen we vrolijk in. Tenslotte hebben ze ons in 2007 ook toegelaten, zelfs na het maken van foto 's en vingerafdrukken. Het was een aardige oudere heer die toen bij de paspoortcontrole zat, dus als ze nu weer iemand van die leeftijdscategorie dienst laten doen, dan zit het wel snor. Aal heeft inmiddels het formulier al ingevuld en verstuurd via internet –inmiddels goedgekeurd!-, nu Annet nog.

.

Bij Aal speelt er wel een heel ander vraagstuk. Voor wie het niet weet, Annet leest graag, maar Aal breit graag! Vooral sokken gaan aan de lopende band en er kunnen bestellingen worden geplaatst. Maar alle gekheid op een breinaald. Aal zou om de tijd te doden graag breien tijdens de vlucht naar de Steets. Probleem is alleen: hoe krijg je de breinaalden in het vliegtuig? Voor je het weet denken ze dat Aal van de AalQuaida is en komt de Home Security in galop aangesneld. Dus Aal gaat bellen met Martinair en vragen of er een mogelijkheid is om wel te kunnen breien aan boord! Misschien zou de piloot wel op de breipennen willen passen is haar voorstel. U begrijpt het al: 'to be continued'.

Herinnert u zich deze nog?????

Op de dag van vertrek schreven we de volgende zin in ons trip journal:
Enne.....What about.......in a few years...........again?

Wie had gedacht dat we in 2009 alweer zouden staan te popelen om af te reizen? Wij niet en de Florida Pasmas ook niet. Ze hadden ons wel al gezegd dat we weer welkom waren. Dus toen we vorig jaar beiden stiekem de wens uit spraken om nog een keer naar Florida te gaan, zijn we voorzichtig begonnen om dit idee langzaam in de week te leggen bij Hans en Tanja. En ja zeg nu eerlijk, het is toch eigenlijk wel heel leuk om ruim twee weken van onze sprankelende persoonlijkheden te kunnen genieten? Daarbij, misschien zijn er hier wel mensen die van onze afwezigheid weer even opleven; dat lijkt ons stug, maar je weet het nooit.

Dus….. op 16 november 2009 is de dag van vertrek. De tickets zijn geboekt en –ook niet onbelangrijk- betaald (tante Sjouk bedankt). Zelfs de stoelen in het vliegtuig zijn al gereserveerd. We zetelen de heen- en terugreis in de comfortclass op stoelen 3A en 3B. Chauffeur voor het halen en brengen naar Schiphol is geregeld, hij bood zich zo maar aan! U ziet het: een beetje dame is tenslotte op de toekomst voorbereid.

In de periode die we in Florida zijn, wordt Thanksgiving daar gevierd. Leek ons bijzonder om mee te maken, vandaar dat we voor deze periode hebben gekozen. Gelukkig zijn we een dag voor Sint zijn verjaardag weer thuis en pakken we het Hollandse feestje ook nog even mee; the best of both worlds zullen we maar zeggen.

De voorpret is dus al weer dik begonnen. Eigenlijk is het een beetje gegaan zoals we in 2007 schreven. De herkenning en terugblikken bij bepaalde uitspraken en gebeurtenissen blijft. Zeer regelmatig komt er nog iets voorbij. Zo zijn bepaalde uitspraken als ‘what about, if…..’, ‘the hamster is running’, ‘a whole new experience’ en ‘prince charming (lees zonder de r uit te spreken) al erg ingeburgerd. Dus om maar eens een cliché te gebruiken; “Florida 2007 staat in het geheugen gegrift”. Het wordt druk in het hoofd want Florida 2009 komt er ook nog bij, gelukkig hebben we nogal wat geheugencapaciteit op de harde schijfkes.

In juni dit jaar waren de Florida Pasma 's een weekje in Friesland. Ja en dan is er alweer een feest van herkenning. Bijgepraat en ideeën voor uitstapjes uitgewisseld en natuurlijk het weerzien met Sarah en Kayla. Sarah is aan het veranderen, wordt al een soort van prepuber en Kayla is nog gewoon Kayla. Amper een voet uit de auto gezet en iedereen begroet, riep Kayla al van de andere kant van de straat ‘tell me all about your prince charming, tante Annet’ (want ja die is er inmiddels, zonder hulp van Kayla overigens).

De vakantie in 2009 wordt heel anders dan 2007 maar niet minder geweldig. De plannen voor te ondernemen dingen zijn er al legio. We gaan natuurlijk een auto huren, met ‘n tomtom of course; in 2007 hadden we een AalAal, maar die gaf wel eens ’n antwoord waar de chauffeur niet zoveel mee kon. Natuurlijk gaan we weer naar Sea World, no discussion about it. Lekker huilen bij Shamu! Naar de Nike outlet (meer dan een keer), Old Town Kissimee (bedankt voor de boekjes Kam, als we ons rot zoeken komt het door de ouderdom van de boekjes), downtown Orlando, Ikea Orlanda (checken of ze daar ook Swedish balls serveren), op stap met Linda (in de cabrio), paar dagen naar de kust en luieren (Aal waant zich dan op expeditie Robinson), proberen tickets te bemachtigen voor een wedstrijd van de Orlando Magics (basketball) bij de Tourist information ladies en wat er verder allemaal maar op ons pad komt en wordt bedacht.

Eerst hier dus de voorpret. Inkopen voor de Pasma 's doen; op verzoek borrelnoten en senseo pads (niet te betalen bij Wal Mart). Bedenken of we twee of één koffer meenemen. En meer van dat soort onbenullige, maar fijne bedenksels! En dan natuurlijk beginnen met een blog, zodat een ieder naar believen al dan niet kan meeleven en meelezen.

Wij hebben er zin an, om nog maar eens cliché te gebruiken.