So many things to do, so little time!

Nog maar één weekje te gaan en dan vertrekken we eindelijk.
Aal heeft de boodschappen aan de hand van de shoppinglist van the FPC gedaan. Nu was dat op zich al een hele bevalling (zie foto hieronder).……en nu moet het nog over een viertal koffers worden verdeeld. Wat een geluk voor Hans-cs dat we vóór 1 november onze tickets hadden besteld en betaald. Na deze datum boeken betekent dat je voortaan slechts één koffer p.p. kosteloos mag meenemen; een tweede koffer gaat dan € 50 kosten. Dat worden dure koffiepads, hagelslagjes en borrelnoten……

Vorige week was er druk telefonisch verkeer met onze 'vrienden' van Martinair. Opeens blijken we van onze (keurig op tijd gereserveerde en betaalde) stoelen 3A en 3B te zijn gezet. Er waren reizigers met een medische verklaring die 'recht' hadden op die stoelen.
Wat die mensen nog niet weten is dat we natuurlijk de medische aandoening willen zien!!! Met eigen ogen, ook al moeten alle kleren uit. En is er niets te zien. Tja….dan verhuizen naar de andere stoelen die nu aan ons zijn toegewezen. Het is in zo 'n geval dan weer jammer dat je (gelukkig!) niet in het bezit zijn van enge kwalen. Wij hebben 'slechts' een visuele handicap. Om je daar een voorstelling van te maken: zondagochtend 8 november 2009, complete mist over Friesland. Als je dan de ogen van ons hebt, heb je dat zicht dus standaard zonder onze bril/lenzen. Nu maar hopen dat ze die hulpmiddelen niet afpakken bij de douane, want onze jampotsterkte hebben ze vast niet op voorraad in de Steets. Grappig gemeld, maar toch we zijn ‘t er niet helemaal mee eens en we zouden onszelf niet zijn als we er niet een klein contactje met Martinair aan wagen. Al zullen we maar een sticker krijgen als genoegdoening (bij wijze van dan).

Donderdagavond zijn we bij pedicure Lamenda geweest die onze voetjes in poezelige staat heeft gebracht. Een aanrader! Aal heeft fijne bronskleurige nagels gekregen en Annet is in de french manicure gezet.
Was maar goed ook (een onderhoudsbeurt aan de voeten), want zaterdag was de Open Dag van de Rechtspraak in het Paleis van Justitie in Leeuwarden. A en A waren daar in toga te bewonderen als een soort van eerste opvang, gastvrouwen, u zegt het maar. Het was een superleuke dag, maar aan het einde van de dag was Aal wel 'totally doad (spreek uit in het Liwwadders)',Annet spierpijn in de knieën en allebei hadden we ‘de raffels oan ‘e b*k hingjen’ van het praten. Maar een lol!
Nu nog een paar dagen ‘gewoon’ werken en ondertussen aftellen maar!
Vrijdag inpakverlof en dan zijn we ready to go! Oftewel: dan 'komme we d'r an'!